पिवळा पिवळा पाचोळा 💙



दोन दिवसांपूर्वी अनिल साबळे यांचा हा अप्रतिम असा कथासंग्रह एकाच बैठकीत वाचून पूर्ण केलं. कितीतरी दिवसांनी विशलिस्ट मध्ये समाविष्ट असलेलं हे पुस्तकं वाचायची इच्छा होतीच आणि ती वर्षाच्या शेवटी अखेर पूर्ण झाली.पुस्तक हाती येताच मी ह्या पुस्तकाला सर्वप्रथम निहाळलं.खूप कमी अशी पुस्तके असतात,जी वाचायच्या आधीच वाचक त्याच्या प्रेमात पडतो आणि हा कथासंग्रह त्या मोजक्या पुस्तकांपैकीच एक आहे.कारण या पुस्तकाचं निर्मितीमूल्यचं फार उच्च दर्जाचा असून भन्नाट प्रिंटिंग,हार्डकवरवर असलेला देखणा मुखपृष्ठ, सुंदर बुकमार्क,आतील चित्रं आणि विविध रंगीत पानं व आतमध्ये दिलेले फॉन्टस सर्वकाही भारी जमून आलं आहे.पुस्तकं हातात घेतल्यावर पुस्तकाचं मुखपृष्ठ आपलं विशेष लक्ष वेधून घेतं, तर यातील प्रत्येक कथा वाचकाला एकाच वेगळ्याच विश्वात घेऊन जायचं काम करते.

हे पुस्तक वाचत असताना मी पूर्णपणे यामध्ये हरवून गेलो होतो.यातील मुख्य पात्र असलेल्या मुलांच बोट धरून मी त्याच्या सोबत गावशिवार,रान डोंगर हिंडून आल्याचा भास मला झाला.यातील प्रत्येक कथेने मला गुंतवून ठेवलं.एकदा हातात घेतल्यावर सुरुवातीच्या 'घोरपड या कथेपासून सुरू झालेला हा प्रवास कधी पिवळा पिवळा पाचोळा या कथेवर येऊन समाप्त झाला.हे मला कळालंच नाही.कारण यातील प्रत्येक कथेने मला अंतर्मुख केलं आणि खूप काही शिकवलं.मला यातील व्यक्ती,स्थळ आणि घटनांचे केलेले वर्णन खूप रिलेट झाले,जणू मीच हा प्रवास जगून,अनुभवून आलो असं मला वाटतं आहे.यातील मुख्य शाळकरी असलेल्या पात्राने त्याच्या आजूबाजूला घडलेल्या-घडून गेलेल्या प्रसंगाचे वर्णन ज्यापद्धतीने केले आहे,ते खरंच मनाला फार भावून गेले. या कथांमध्ये घोरपड,
 झाडांवरील पक्षी, सरडे, तलावातील मासे, मोहोळ, , शेतात काम करणारे शेतकरी, मेंढ्यांचा कळप, शाळा, शाळेतील मित्र आणि यांचे जीवन येत राहते.यासोबतच प्रत्येक कथेत सुख, दुःख,दर्द,पीडा,क्रूरता आणि वेळोवेळी माणुसकी व संवेदनशीलचे दर्शन होतं राहतात.🖤
बस्स....♥️

अजिबात चुकवू नये असा एक कथासंग्रह..

आवर्जून वाचा 💙

©️Moin Humanist🖤

टिप्पण्या

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

थोडं मनातलं ♥️

इमेज
आयुष्यात आजपर्यंत फक्त एकाच वेळी  तुटून पडलो त्याबद्दल व्यक्त व्हावं वाटलं.🌿 2017 ला 12th पास झालो.पुण्याला गेलो,काही कारणाने परत येऊन घरीच राहून अभ्यास करायचं ठरवलं.काकाच्या बंद पडलेल्या खोलीत स्वतःचा विश्व बनवलं.हाच आपला पहिला वहिला 'स्टडी बंकर'होय.2018 ते 2019 Cse चा मनापासून सर्वकाही विसरून अभ्यास केलं.अवांतर वाचन सुरूच होतं. 2019 च्या ऑक्टोबर मध्ये अनपेक्षितपणे आरोग्याने साथ सोडली आणि येथूनच मी मागे पडत गेलो.येथून अभ्यास बंद झाला.परत परत हॉस्पिटलमध्ये जाऊन अस्वस्थ वाटतं होतं त्यामुळेच एकटेपणाची सुद्धा जाणीव व्हायला सुरुवात झाली.गल्लीत जवळचा म्हणावं तसं कोणीही मित्र नव्हतं.होती ती फक्त 'अर्पिता' तिला बोलूनच थोडं छान वाटायचं. आमचं एकमेकांवर खूप म्हणजे खूप प्रेम होतं.खूप काही वेगळी स्वप्ने बघितलेली होती आम्ही.  'Long Distance Relationship' असून सुद्धा आम्ही एकमेकांच्या जवळच होतो असं वाटायचं.एकंदरीत खूप भारी होतं आमचं नातं.पण परत परत आजारामुळे मी पूर्णपणे तुटलो होतो.माझं भविष्य अंधकारात दिसतं होतं.दिशा मिळतं नव्हती.समजून घेणारं आणि समजावून सांगणार ...
अधिक वाचा

सुपरमॅन ऑफ मालेगाव.....♥️🌼

इमेज
काही वर्षांपूर्वी युट्यूबवर 'सुपरमॅन ऑफ मालेगाव' ही डॉक्युमेंटरी पहिल्यांदा पाहिली होती नि आजपर्यंत किती वेळा पाहिली याचा हिशोबच नाही. आज पुन्हा एकदा पाहिली नि ठरवलं की या वर काहीतरी लिहावं, जेणेकरून ज्यांनी पाहिली नसेल त्यांना या डॉक्युमेंटरीबद्दल माहिती होईल...😊 'मालेगाव का सुपरमॅन' या खानदेशी चित्रपटाच्या निर्मिती प्रक्रियेवर, नि एकूणच खानदेशातील लोकांच्या चित्रपट बघण्याच्या व बनवण्याच्या असलेल्या अप्रतिम पॅशनवर आधारित ही डॉक्युमेंटरी आहे. कोणत्याही सुविधा नसताना, धार्मिक कट्टरता नि बेरोजगारीचा सामना करत, कुटुंबाची जबाबदारी पेलत, खानदेशवासी फक्त चित्रपट पाहत नाहीत, तर जुगाड करत चित्रपट कसे बनवतात हे पाहणं एक अद्भुत अनुभव आहे. त्यांची चित्रपट बनवण्याची जिद्द आणि पॅशन खूपच प्रेरणादायी आणि कौतुकास्पद आहे. खूपच कमी संसाधनांचा वापर करून, आपल्या स्थानिक बोली भाषेत सुंदर सामाजिक संदेश देणारा चित्रपट कसा बनवावा, हे यांच्याकडून शिकायला हवं. मालेगावमध्ये लोकांचा चित्रपट पाहण्याचा उत्साह जसा जोरात आहे, त्यापेक्षा चित्रपट बनवण्याचा उत्साह अनेक पटींनी अधिक आहे. हे...
अधिक वाचा

जोगवा 💔🌼

इमेज
जोगवा हा चित्रपट मी कितीतरी वेळा बघितलं नि प्रत्येक वेळी तो खूप खोलवर अंतर्मनाला भिडला.यानंतरच मी राजन गवस लिखित चौंडक,भंडारभोग ह्या कादंबऱ्या सुद्धा वाचल्या.आपल्या समाजात धर्माच्या, देवाच्या नावाखाली काय-काय घडतं, याचं वास्तवदर्शी नि फार भावनिक चित्रण या चित्रपटात आहे.  ‘जोगवा’ म्हणजे काय, हे या चित्रपटामुळेच नीट समजलं. पूर्वीपासून आपल्या ग्रामीण भागात असं प्रथा आहे की जर कुणी संकटात असेल, विशेषतः मुलगी किंवा मुलगा दीर्घ आजारी असेल, किंवा मुलं होत नसतील, तर घरातली एखादी मुलं किंवा मुलगी देवासाठी अर्पणकेली जाते त्यांना जोगता किंवा जोगतीण बनवलं जातं. ही व्यक्ती मग आयुष्यभर देवाच्या नावावर जगते,लग्न करता येत नाही, आपलं स्वप्न जगता येत नाही, समाजाच्या बाहेर राहावं लागतं. या चित्रपटात प्रमुख भूमिका निभावली आहे (उपेंद्र लिमये) यांनी तायप्पा ‘जोगता’ च्या भूमिकेत. त्यांचं पात्र लहानपणापासून जबरदस्तीने देवासाठी झोतात दिलं जातं. त्यांचं लैंगिक शोषण होतं, ते स्वतःची ओळख विसरतात, स्वतःला पुरूष समजावं की नाही, हेही त्यांना समजेनासं होतं. दुसरीकडे सुली (मुक्ता बर्वे) जोग...
अधिक वाचा