वपुर्झा....🌼❤️

व.पु. काळे यांचं हे पुस्तक हातात घेतलं नि वाचताना मला जणू आयुष्याच्या रंगीबेरंगी सुगंधांनी भरलेल्या अत्तराच्या कुपीत हरवून गेल्यासारखं वाटलं. ही 258 पृष्ठसंख्या असलेली ललित लेखसंग्रहाची कादंबरी एक सुंदर अनुभव आहे जिथे आपण माणसाच्या साध्या पण खोल भावनांमध्ये, त्याच्या रोजच्या जगण्यातल्या सुख-दु:खात नि विचारांच्या लाटांमध्ये गुंतत जातो.

व.पु. चं लेखन इतकं हृदयाला भिडणारं अन् सहज आहे की त्यांच्या शब्दांनी मला माणुसकीचा, प्रेमाचा नि आयुष्याचा खरा सुगंध जाणवला. त्यांनी शब्दांतून जीवनातल्या छोट्या छोट्या क्षणांचा असा खजिना उलगडलाय की मी वाचता वाचता त्या भावविश्वात रमलो.‘वपुर्झा’ ही कोण्या कथा-कहाणी वगैरेचं पुस्तक नाही, तर व.पु. यांच्या लघुकथा, ललित लेख नि वैचारिक तुकड्यांचा संगम आहे, जो माणसाच्या नात्यांचा नाजूकपणा, त्यातली गुंतागुंत अन् आयुष्याची साधी सत्यं उलगडतो. 

व.पु. म्हणतात, “कोणतंही पान उघडा आणि वाचा, ‘वपुर्झा’ हे पुस्तक कोणासाठी? ज्यांना मोत्यातील चमक बघायची आहे अशा वेड्यांसाठी ” हे वाक्य मला खूप आवडलं, कारण खरंच यातील प्रत्येक लेख जणू एका वेगळ्या अत्तरासारखा आहे.आपला जेव्हा मूड असेल तेव्हा पान उघडतो नि त्यातला सुगंध आपलं मन भरून टाकतो. 

मला यातील एक वाक्य फार आवडलं, ते म्हणजे “स्वतःकडे पाहणं सर्वात अवघड! ह्याचं कारण त्या पाहण्यात काही लपत नाही...” हे वाक्य मला खूप खरं वाटलं, कारण स्वतःला समजून घेण्याची खरी लढाई किती अवघड आहे हे त्यातून जाणवलं. व.पु. यांनी या संग्रहात रोजच्या आयुष्यातल्या छोट्या गोष्टींना खूप मोठं केलंय. उदाहरणार्थ, ते म्हणतात, “जवळच्या माणसाचा स्वभाव कितीही पुरेपुर माहीत असला तरी जगावेगळी समस्या उभी राहिली तर तो कसा वागेल हे सांगता येत नाही...” हे वाक्य मला खूप जवळचं वाटलं, कारण नात्यांमधली ही अनिश्चितता आपण सगळेच कधी ना कधी अनुभवतो.

तसंच, “प्रामाणिकपणा ही शिकवण्याची बाब नव्हे. तो रक्तात असावा लागतो” हे वाक्य मला खूपच विचार करायला लावणारं वाटलं, कारण खरंच प्रामाणिकपणं मनातून येतं, ते शिकवलं जाऊ शकत नाही. मला त्यांचं निरीक्षण खूप जास्त आवडलं, विशेषतः जेथे ते म्हणतात, “फायदा नेहमी गरीब स्वभावाचा घेतला जातो...” कारण आपण कितीदा भाबड्या माणसांचा फायदा घेतला जाताना पाहत आलोय.व.पु. यांनी प्रत्येक लेखात आयुष्याला एक नवा अर्थ दिलाय. त्यांचं लेखन इतकं सोपं अन् हलकं आहे की आपल्याला वाटतं हे सगळं आपल्याच मनातलं आहे.

मला आतून खूप भावलं ते त्यांचं अत्तराच्या बाटलीचं रूपक “जसा मूड असेल तसं अत्तर वापरायचं किंवा जसा मूड व्हावासा वाटत असेल तसं अत्तर निवडायचं.” हा विचार मला भारी वाटला, कारण ‘वपुर्झा’ खरंच असंच आहे. आपण कधीही कोणतंही पान उघडलं तरी त्यातला सुगंध आपलं मन मोहून टाकतो. हे पुस्तक एका बैठकीत वाचून पूर्ण करायचं नाही तर कायम सोबत ठेवण्यासारखं आहे.🌼

नक्की वाचा ...🌼❤️

©️ Moin Humanist 🌼

हे पुस्तक कोठे मिळेल :- 

हे पुस्तक घरपोच मिळवण्यासाठी We Read ला संपर्क करू शकता.
https://wa.me/9518398168 या लिंकवर क्लिक करून पुस्तकाचं नाव नि आपला पत्ता पाठवा...🌼

टिप्पण्या

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

थोडं मनातलं ♥️

इमेज
आयुष्यात आजपर्यंत फक्त एकाच वेळी  तुटून पडलो त्याबद्दल व्यक्त व्हावं वाटलं.🌿 2017 ला 12th पास झालो.पुण्याला गेलो,काही कारणाने परत येऊन घरीच राहून अभ्यास करायचं ठरवलं.काकाच्या बंद पडलेल्या खोलीत स्वतःचा विश्व बनवलं.हाच आपला पहिला वहिला 'स्टडी बंकर'होय.2018 ते 2019 Cse चा मनापासून सर्वकाही विसरून अभ्यास केलं.अवांतर वाचन सुरूच होतं. 2019 च्या ऑक्टोबर मध्ये अनपेक्षितपणे आरोग्याने साथ सोडली आणि येथूनच मी मागे पडत गेलो.येथून अभ्यास बंद झाला.परत परत हॉस्पिटलमध्ये जाऊन अस्वस्थ वाटतं होतं त्यामुळेच एकटेपणाची सुद्धा जाणीव व्हायला सुरुवात झाली.गल्लीत जवळचा म्हणावं तसं कोणीही मित्र नव्हतं.होती ती फक्त 'अर्पिता' तिला बोलूनच थोडं छान वाटायचं. आमचं एकमेकांवर खूप म्हणजे खूप प्रेम होतं.खूप काही वेगळी स्वप्ने बघितलेली होती आम्ही.  'Long Distance Relationship' असून सुद्धा आम्ही एकमेकांच्या जवळच होतो असं वाटायचं.एकंदरीत खूप भारी होतं आमचं नातं.पण परत परत आजारामुळे मी पूर्णपणे तुटलो होतो.माझं भविष्य अंधकारात दिसतं होतं.दिशा मिळतं नव्हती.समजून घेणारं आणि समजावून सांगणार ...
अधिक वाचा

सुपरमॅन ऑफ मालेगाव.....♥️🌼

इमेज
काही वर्षांपूर्वी युट्यूबवर 'सुपरमॅन ऑफ मालेगाव' ही डॉक्युमेंटरी पहिल्यांदा पाहिली होती नि आजपर्यंत किती वेळा पाहिली याचा हिशोबच नाही. आज पुन्हा एकदा पाहिली नि ठरवलं की या वर काहीतरी लिहावं, जेणेकरून ज्यांनी पाहिली नसेल त्यांना या डॉक्युमेंटरीबद्दल माहिती होईल...😊 'मालेगाव का सुपरमॅन' या खानदेशी चित्रपटाच्या निर्मिती प्रक्रियेवर, नि एकूणच खानदेशातील लोकांच्या चित्रपट बघण्याच्या व बनवण्याच्या असलेल्या अप्रतिम पॅशनवर आधारित ही डॉक्युमेंटरी आहे. कोणत्याही सुविधा नसताना, धार्मिक कट्टरता नि बेरोजगारीचा सामना करत, कुटुंबाची जबाबदारी पेलत, खानदेशवासी फक्त चित्रपट पाहत नाहीत, तर जुगाड करत चित्रपट कसे बनवतात हे पाहणं एक अद्भुत अनुभव आहे. त्यांची चित्रपट बनवण्याची जिद्द आणि पॅशन खूपच प्रेरणादायी आणि कौतुकास्पद आहे. खूपच कमी संसाधनांचा वापर करून, आपल्या स्थानिक बोली भाषेत सुंदर सामाजिक संदेश देणारा चित्रपट कसा बनवावा, हे यांच्याकडून शिकायला हवं. मालेगावमध्ये लोकांचा चित्रपट पाहण्याचा उत्साह जसा जोरात आहे, त्यापेक्षा चित्रपट बनवण्याचा उत्साह अनेक पटींनी अधिक आहे. हे...
अधिक वाचा

जोगवा 💔🌼

इमेज
जोगवा हा चित्रपट मी कितीतरी वेळा बघितलं नि प्रत्येक वेळी तो खूप खोलवर अंतर्मनाला भिडला.यानंतरच मी राजन गवस लिखित चौंडक,भंडारभोग ह्या कादंबऱ्या सुद्धा वाचल्या.आपल्या समाजात धर्माच्या, देवाच्या नावाखाली काय-काय घडतं, याचं वास्तवदर्शी नि फार भावनिक चित्रण या चित्रपटात आहे.  ‘जोगवा’ म्हणजे काय, हे या चित्रपटामुळेच नीट समजलं. पूर्वीपासून आपल्या ग्रामीण भागात असं प्रथा आहे की जर कुणी संकटात असेल, विशेषतः मुलगी किंवा मुलगा दीर्घ आजारी असेल, किंवा मुलं होत नसतील, तर घरातली एखादी मुलं किंवा मुलगी देवासाठी अर्पणकेली जाते त्यांना जोगता किंवा जोगतीण बनवलं जातं. ही व्यक्ती मग आयुष्यभर देवाच्या नावावर जगते,लग्न करता येत नाही, आपलं स्वप्न जगता येत नाही, समाजाच्या बाहेर राहावं लागतं. या चित्रपटात प्रमुख भूमिका निभावली आहे (उपेंद्र लिमये) यांनी तायप्पा ‘जोगता’ च्या भूमिकेत. त्यांचं पात्र लहानपणापासून जबरदस्तीने देवासाठी झोतात दिलं जातं. त्यांचं लैंगिक शोषण होतं, ते स्वतःची ओळख विसरतात, स्वतःला पुरूष समजावं की नाही, हेही त्यांना समजेनासं होतं. दुसरीकडे सुली (मुक्ता बर्वे) जोग...
अधिक वाचा