वर्णद्वेष संपवणारा युगपुरुष-नेल्सन मंडेला….🌺🌱

आज 18 जुलै… सर नेल्सन मंडेला यांची जयंती त्यानिमित विनम्र अभिवादन …💖

मागे कॉलेजमध्ये सदानंद बोरसे यांनी लिहलेल ‘मंडेला’हे चरित्र वाचलं नि भारावून गेलो.नेल्सन मंडेला यांच्याबद्दल वाचलेलं ते पहिलचं पुस्तक ठरलं नि पुन्हा या अवलिया पुन्हा कोठे काय मिळते का याच मी शोध घेत होतो नि तेवढ्यातेच अतुल कहाते यांनी लिहलेलं चरित्र ‘वर्णद्वेष संपवणारा युगपुरुष-नेल्सन मंडेला’ हे 220 पृष्ठसंख्या असलेलं पुस्तक हातात आलं नि मी ते मागे एकाच बैठकीत वाचून पूर्ण केलं सुद्धा नि आज मंडेला दिनानिमित याबद्दल दोन शब्द लिहितोय…

नेल्सन मंडेला… एक साधा, शांत, काळ्या रंगाचा एक माणूस. पण त्याचं जीवन असं आहे की त्याने जगाचा इतिहासच बदलून टाकला. दक्षिण आफ्रिकेत काळ्या नि गोऱ्या लोकांमध्ये मोठा लढा चालत होता. केवळ त्वचेच्या रंगावरून काळ्यांना काम नाकारलं जायचं, बसायची जागा मिळायची नाही, शाळा, हॉस्पिटल, अगदी टॉयलेटही वेगवेगळं. हा अन्याय सहन न होता मंडेला लहानपणापासूनच विचार करायला लागले की “हे सगळं चुकीचं आहे… याविरुद्ध काहीतरी करायलाच हवं.मंडेलांनी कायदा शिकला, जनतेसाठी लढायला सुरुवात केली. त्यांनी लोकांना संघटित केलं. पण सरकारनं त्यांना अडवायला सुरुवात केली. मग काय… 27 वर्षं त्यांना तुरुंगात डांबलं गेलं. पण मंडेला ना कोसळले, ना रागावले. उलट, त्यांनी तुरुंगातच आपला आत्मा अजून मजबूत केला. पुस्तकं वाचली, मनाशी संवाद केला नि शांततेनं, विचारपूर्वक पुढचं पाऊल कसं टाकायचं याची तयारी केली.

जेव्हा ते तुरुंगातून बाहेर आले तेव्हा सगळ्या देशाने त्यांचं स्वागत केलं. लोकं म्हणत होते, “हा माणूस आपल्याला नव्याने जगायला शिकवेल नि खरंच तेच झालं. मंडेला  ी दिली. जे लोक त्यांना तुरुंगात टाकले होते, त्यांच्याशीही शांतपणे बोलले. त्यांनी सूड घेतला नाही. त्याउलट, सगळ्यांना एकत्र आणून देश घडवायला सुरुवात केली. त्यामुळे ते दक्षिण आफ्रिकेचे पहिले कृष्णवर्णीय राष्ट्रपती झाले.

हे पुस्तक वाचताना असं वाटतं की आपण एका सच्च्या हिरोची गोष्ट वाचतोय. पण हा हिरो कोणत्याही सुपरपॉवरशिवाय फक्त सत्य, संयम नि प्रेमाच्या बळावर लढला. अतुल कहाते यांनी हे पुस्तक अगदी सोप्या भाषेत लिहिलं आहे. त्यामुळे लहान वाचकांनाही हे सहज समजतं. नि विशेष म्हणजे यामध्ये फक्त माहिती नाही, तर मंडेलांच्या विचारांचा प्रकाश जाणवतो.मंडेलांचं जीवन आपल्याला शिकवतं कि कितीही अंधार असला तरी जर तुमचं मन उजळ असेल, तर तुम्ही प्रकाशाचा रस्ता दाखवू शकता.
त्यांनी दाखवलं की “शांतीनं लढलं तरी क्रांती घडते.”
आजच्या जगात जेव्हा लहान कारणांसाठी राग, भांडणं नि तिरस्कार वाढत आहे, तेव्हा मंडेलांसारखी माणसं आपल्याला आठवायला हवीत. त्यांचं आयुष्य एक जिवंत शिकवण आहे.

प्रत्येकाने हे पुस्तक वाचावं. कारण माझ्यामते हे “माणूस म्हणून चांगलं कसं जगायचं” याचं उत्तर आहे.
एवढचं…🌱
©️Moin Humanist 💙

टिप्पण्या

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

थोडं मनातलं ♥️

इमेज
आयुष्यात आजपर्यंत फक्त एकाच वेळी  तुटून पडलो त्याबद्दल व्यक्त व्हावं वाटलं.🌿 2017 ला 12th पास झालो.पुण्याला गेलो,काही कारणाने परत येऊन घरीच राहून अभ्यास करायचं ठरवलं.काकाच्या बंद पडलेल्या खोलीत स्वतःचा विश्व बनवलं.हाच आपला पहिला वहिला 'स्टडी बंकर'होय.2018 ते 2019 Cse चा मनापासून सर्वकाही विसरून अभ्यास केलं.अवांतर वाचन सुरूच होतं. 2019 च्या ऑक्टोबर मध्ये अनपेक्षितपणे आरोग्याने साथ सोडली आणि येथूनच मी मागे पडत गेलो.येथून अभ्यास बंद झाला.परत परत हॉस्पिटलमध्ये जाऊन अस्वस्थ वाटतं होतं त्यामुळेच एकटेपणाची सुद्धा जाणीव व्हायला सुरुवात झाली.गल्लीत जवळचा म्हणावं तसं कोणीही मित्र नव्हतं.होती ती फक्त 'अर्पिता' तिला बोलूनच थोडं छान वाटायचं. आमचं एकमेकांवर खूप म्हणजे खूप प्रेम होतं.खूप काही वेगळी स्वप्ने बघितलेली होती आम्ही.  'Long Distance Relationship' असून सुद्धा आम्ही एकमेकांच्या जवळच होतो असं वाटायचं.एकंदरीत खूप भारी होतं आमचं नातं.पण परत परत आजारामुळे मी पूर्णपणे तुटलो होतो.माझं भविष्य अंधकारात दिसतं होतं.दिशा मिळतं नव्हती.समजून घेणारं आणि समजावून सांगणार ...
अधिक वाचा

सुपरमॅन ऑफ मालेगाव.....♥️🌼

इमेज
काही वर्षांपूर्वी युट्यूबवर 'सुपरमॅन ऑफ मालेगाव' ही डॉक्युमेंटरी पहिल्यांदा पाहिली होती नि आजपर्यंत किती वेळा पाहिली याचा हिशोबच नाही. आज पुन्हा एकदा पाहिली नि ठरवलं की या वर काहीतरी लिहावं, जेणेकरून ज्यांनी पाहिली नसेल त्यांना या डॉक्युमेंटरीबद्दल माहिती होईल...😊 'मालेगाव का सुपरमॅन' या खानदेशी चित्रपटाच्या निर्मिती प्रक्रियेवर, नि एकूणच खानदेशातील लोकांच्या चित्रपट बघण्याच्या व बनवण्याच्या असलेल्या अप्रतिम पॅशनवर आधारित ही डॉक्युमेंटरी आहे. कोणत्याही सुविधा नसताना, धार्मिक कट्टरता नि बेरोजगारीचा सामना करत, कुटुंबाची जबाबदारी पेलत, खानदेशवासी फक्त चित्रपट पाहत नाहीत, तर जुगाड करत चित्रपट कसे बनवतात हे पाहणं एक अद्भुत अनुभव आहे. त्यांची चित्रपट बनवण्याची जिद्द आणि पॅशन खूपच प्रेरणादायी आणि कौतुकास्पद आहे. खूपच कमी संसाधनांचा वापर करून, आपल्या स्थानिक बोली भाषेत सुंदर सामाजिक संदेश देणारा चित्रपट कसा बनवावा, हे यांच्याकडून शिकायला हवं. मालेगावमध्ये लोकांचा चित्रपट पाहण्याचा उत्साह जसा जोरात आहे, त्यापेक्षा चित्रपट बनवण्याचा उत्साह अनेक पटींनी अधिक आहे. हे...
अधिक वाचा

जोगवा 💔🌼

इमेज
जोगवा हा चित्रपट मी कितीतरी वेळा बघितलं नि प्रत्येक वेळी तो खूप खोलवर अंतर्मनाला भिडला.यानंतरच मी राजन गवस लिखित चौंडक,भंडारभोग ह्या कादंबऱ्या सुद्धा वाचल्या.आपल्या समाजात धर्माच्या, देवाच्या नावाखाली काय-काय घडतं, याचं वास्तवदर्शी नि फार भावनिक चित्रण या चित्रपटात आहे.  ‘जोगवा’ म्हणजे काय, हे या चित्रपटामुळेच नीट समजलं. पूर्वीपासून आपल्या ग्रामीण भागात असं प्रथा आहे की जर कुणी संकटात असेल, विशेषतः मुलगी किंवा मुलगा दीर्घ आजारी असेल, किंवा मुलं होत नसतील, तर घरातली एखादी मुलं किंवा मुलगी देवासाठी अर्पणकेली जाते त्यांना जोगता किंवा जोगतीण बनवलं जातं. ही व्यक्ती मग आयुष्यभर देवाच्या नावावर जगते,लग्न करता येत नाही, आपलं स्वप्न जगता येत नाही, समाजाच्या बाहेर राहावं लागतं. या चित्रपटात प्रमुख भूमिका निभावली आहे (उपेंद्र लिमये) यांनी तायप्पा ‘जोगता’ च्या भूमिकेत. त्यांचं पात्र लहानपणापासून जबरदस्तीने देवासाठी झोतात दिलं जातं. त्यांचं लैंगिक शोषण होतं, ते स्वतःची ओळख विसरतात, स्वतःला पुरूष समजावं की नाही, हेही त्यांना समजेनासं होतं. दुसरीकडे सुली (मुक्ता बर्वे) जोग...
अधिक वाचा