वाचनाची सवय कशी लावावी? वाचन का करावं? आणि वाचनाचे फायदे काय? 💖💙



आजच्या जगात वेळ असतो पण शांती नसते, मोबाईल असतो पण संवाद नसतो, शाळा असतात पण खरं शिक्षण हरवत चाललंय. या सगळ्या गोंधळात, एक साधं, शांत पण परिवर्तनशील उत्तर आहे नि ते म्हणजेच वाचन.

पुस्तक हे फक्त 200-300 पानांचं वस्त्र नसतं, ते एक आयुष्य असतं. कुणीतरी जगलेलं, अनुभवलं नि प्रेमानं लिहून ठेवलंलेलं. आपण त्या आयुष्याशी जोडले जातो.

पण अनेक जण म्हणतात की – मला वाचायची इच्छा होते, पण जमत नाही. मग प्रश्न पडतो की, वाचनाची सवय लावायची तरी कशी?

तर माझ्या अनुभवाने उत्तर देतो .🌱

सुरुवात ही कायम लहानच असते.
दिवसाला फक्त 10-15 मिनिटं एका छोट्याश्या पुस्तकासोबत घालवा. कधीही वेळ मिळाला नाही, असं होणार नाही. वेळ काढावा लागतो. जेवताना, बसमध्ये, झोपायच्या आधी कुठलीही 5-10 मिनिटं फोनऐवजी पुस्तकासोबत घालवा. सुरुवातीला पानं कमी समजतील, लक्ष विचलित होईल पण चिकाटी ठेवली तर ही सवय हळूहळू आपलं जगच बदलून टाकते.

सुरुवातीला सोपं नि आपल्या आवडीचं वाचा. पौराणिक कथा, बालसाहित्य, थरारक गोष्टी, आत्मचरित्र, विज्ञानविषयक पुस्तकं… जे मनाला भिडेल ते निवडा. वाचन ही स्पर्धा नाही तर एक सुंदर मैत्री आहे. मोबाईलवर e-book, पीडीएफ वाचली तरी हरकत नाही, पण शक्य असेल तर प्रत्यक्ष पुस्तक हातात घ्या. त्याचा वास, त्याचं स्पर्श हे सगळं मनाशी घट्ट जडतं.

मग वाचनाचं महत्त्व नक्की काय?

जसं शरीराला फिट ठेवण्यासाठी व्यायाम करावा लागतो, तसंच डोकं तल्लख ठेवण्यासाठी वाचन आवश्यक आहे. अभ्यास केल्यानंतरसुद्धा, मनाला उर्जा देण्यासाठी सर्जनशील वाचन खूप उपयुक्त ठरतं.चांगलं लिहायचं, बोलायचं, विचार मांडायचा असेल तर वाचन हवंच. जास्त वाचणाऱ्या लोकांचा शब्दसंग्रह भरलेला असतो. ते बोलतात तेव्हा शब्द पडतात नाही तर उमटतात.

वेगवेगळ्या संस्कृती, काळ, विचारसरणी यातून माणूस समजून घ्यायला शिकतो. आपल्या मर्यादित आयुष्याच्या चौकटीबाहेरचं जग समजायला लागतं.स्क्रीन, स्टेटस नि सततची तुलना या जाळ्यात अडकलेलं मन पुस्तकांच्या शांतशक्तीनं झोपतं.वाचन हे ध्यानासारखंच आहे. मोबाईलनं थकलेलं डोळं, माणसांनी थकलेलं मन याला जर कुठे ओलावा मिळतो तर तो पुस्तकातचं.यशस्वी लोकांची एक गोष्ट समान आहे ते सतत वाचतात. वाचनामुळे आत्मविश्वास वाढतो. दहावी, बारावी, UPSC, MPSC, NEET, CA, कुठलीही परीक्षा असो ज्याचं वाचन भक्कम आहे, त्याचं जग समृद्ध आहे.

यासाठीच study Bunker ही जागा आपण तयार केली आहे.ही संकल्पना म्हणजे स्वतःसाठी तयार केलेली वाचनाची जागा. जिथं केवळ तुमचं नि पुस्तकांचं नातं आहे. हे एकटेपण नसतं, तर स्वतःशी एक प्रेमळ भेट असते. प्रत्येक घरात, हॉस्टेलमध्ये, कॉलेजच्या लायब्ररीत तुमचं स्वतःचं बंकर असलं पाहिजे, जिथं मोबाईल नाही, गॉसिप नाही फक्त शब्दांची साथ असायला हवी.

आता सगळ्यात मोठा प्रश्न वाचन नसेल तर काय हरवतं?

बुद्धी कुंठीत होते. विचार उथळ होतो. स्वतःचा आवाज हरवतो. इंटरनेटचं ज्ञान वरवर असतं, पण पुस्तकांचं ज्ञान खोलवर जातं.
दुसऱ्यांच्या व्हॉट्सऍप युनिव्हर्समध्ये हरवण्यापेक्षा स्वतःचा विचारविश्व तयार करणं शंभरपट चांगलं नाही का?

तर एक संकल्प करा की आजपासून रोज थोडं वाचायचं.
सुरुवात करताना पुस्तक मोठं नको, पण मन मात्र मोठं हवं.
एक दिवस हीच सवय तुमचं आयुष्य घडवेल एवढं नक्की .🍀

© Moin’s Shelf ❤️

टिप्पण्या

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

थोडं मनातलं ♥️

इमेज
आयुष्यात आजपर्यंत फक्त एकाच वेळी  तुटून पडलो त्याबद्दल व्यक्त व्हावं वाटलं.🌿 2017 ला 12th पास झालो.पुण्याला गेलो,काही कारणाने परत येऊन घरीच राहून अभ्यास करायचं ठरवलं.काकाच्या बंद पडलेल्या खोलीत स्वतःचा विश्व बनवलं.हाच आपला पहिला वहिला 'स्टडी बंकर'होय.2018 ते 2019 Cse चा मनापासून सर्वकाही विसरून अभ्यास केलं.अवांतर वाचन सुरूच होतं. 2019 च्या ऑक्टोबर मध्ये अनपेक्षितपणे आरोग्याने साथ सोडली आणि येथूनच मी मागे पडत गेलो.येथून अभ्यास बंद झाला.परत परत हॉस्पिटलमध्ये जाऊन अस्वस्थ वाटतं होतं त्यामुळेच एकटेपणाची सुद्धा जाणीव व्हायला सुरुवात झाली.गल्लीत जवळचा म्हणावं तसं कोणीही मित्र नव्हतं.होती ती फक्त 'अर्पिता' तिला बोलूनच थोडं छान वाटायचं. आमचं एकमेकांवर खूप म्हणजे खूप प्रेम होतं.खूप काही वेगळी स्वप्ने बघितलेली होती आम्ही.  'Long Distance Relationship' असून सुद्धा आम्ही एकमेकांच्या जवळच होतो असं वाटायचं.एकंदरीत खूप भारी होतं आमचं नातं.पण परत परत आजारामुळे मी पूर्णपणे तुटलो होतो.माझं भविष्य अंधकारात दिसतं होतं.दिशा मिळतं नव्हती.समजून घेणारं आणि समजावून सांगणार ...
अधिक वाचा

सुपरमॅन ऑफ मालेगाव.....♥️🌼

इमेज
काही वर्षांपूर्वी युट्यूबवर 'सुपरमॅन ऑफ मालेगाव' ही डॉक्युमेंटरी पहिल्यांदा पाहिली होती नि आजपर्यंत किती वेळा पाहिली याचा हिशोबच नाही. आज पुन्हा एकदा पाहिली नि ठरवलं की या वर काहीतरी लिहावं, जेणेकरून ज्यांनी पाहिली नसेल त्यांना या डॉक्युमेंटरीबद्दल माहिती होईल...😊 'मालेगाव का सुपरमॅन' या खानदेशी चित्रपटाच्या निर्मिती प्रक्रियेवर, नि एकूणच खानदेशातील लोकांच्या चित्रपट बघण्याच्या व बनवण्याच्या असलेल्या अप्रतिम पॅशनवर आधारित ही डॉक्युमेंटरी आहे. कोणत्याही सुविधा नसताना, धार्मिक कट्टरता नि बेरोजगारीचा सामना करत, कुटुंबाची जबाबदारी पेलत, खानदेशवासी फक्त चित्रपट पाहत नाहीत, तर जुगाड करत चित्रपट कसे बनवतात हे पाहणं एक अद्भुत अनुभव आहे. त्यांची चित्रपट बनवण्याची जिद्द आणि पॅशन खूपच प्रेरणादायी आणि कौतुकास्पद आहे. खूपच कमी संसाधनांचा वापर करून, आपल्या स्थानिक बोली भाषेत सुंदर सामाजिक संदेश देणारा चित्रपट कसा बनवावा, हे यांच्याकडून शिकायला हवं. मालेगावमध्ये लोकांचा चित्रपट पाहण्याचा उत्साह जसा जोरात आहे, त्यापेक्षा चित्रपट बनवण्याचा उत्साह अनेक पटींनी अधिक आहे. हे...
अधिक वाचा

जोगवा 💔🌼

इमेज
जोगवा हा चित्रपट मी कितीतरी वेळा बघितलं नि प्रत्येक वेळी तो खूप खोलवर अंतर्मनाला भिडला.यानंतरच मी राजन गवस लिखित चौंडक,भंडारभोग ह्या कादंबऱ्या सुद्धा वाचल्या.आपल्या समाजात धर्माच्या, देवाच्या नावाखाली काय-काय घडतं, याचं वास्तवदर्शी नि फार भावनिक चित्रण या चित्रपटात आहे.  ‘जोगवा’ म्हणजे काय, हे या चित्रपटामुळेच नीट समजलं. पूर्वीपासून आपल्या ग्रामीण भागात असं प्रथा आहे की जर कुणी संकटात असेल, विशेषतः मुलगी किंवा मुलगा दीर्घ आजारी असेल, किंवा मुलं होत नसतील, तर घरातली एखादी मुलं किंवा मुलगी देवासाठी अर्पणकेली जाते त्यांना जोगता किंवा जोगतीण बनवलं जातं. ही व्यक्ती मग आयुष्यभर देवाच्या नावावर जगते,लग्न करता येत नाही, आपलं स्वप्न जगता येत नाही, समाजाच्या बाहेर राहावं लागतं. या चित्रपटात प्रमुख भूमिका निभावली आहे (उपेंद्र लिमये) यांनी तायप्पा ‘जोगता’ च्या भूमिकेत. त्यांचं पात्र लहानपणापासून जबरदस्तीने देवासाठी झोतात दिलं जातं. त्यांचं लैंगिक शोषण होतं, ते स्वतःची ओळख विसरतात, स्वतःला पुरूष समजावं की नाही, हेही त्यांना समजेनासं होतं. दुसरीकडे सुली (मुक्ता बर्वे) जोग...
अधिक वाचा