रिच डॅड पुअर डॅड...🥰🌼

अखेर हे पुस्तक मी पुन्हा दुसऱ्यांदा वाचलं नि यावेळी ते मला अधिक खोलवर समजलं. पहिल्यांदा वाचताना त्यातील काही गोष्टी नवीन वाटल्या होत्या पण दुसऱ्यांदा वाचताना प्रत्येक कल्पना जास्त स्पष्ट, समजण्यासारखी अन् थेट मनाला भिडणारी वाटली. लहान वयातच पैशांबद्दल योग्य समज असावी यासाठी हे पुस्तक फार उपयुक्त आहे.

या पुस्तकाचे लेखक रॉबर्ट कियोसाकी सांगतात की त्यांचे दोन वडील होते एक ‘शिकलेले’ पण गरीब वडील (Poor Dad), जे कायम म्हणायचे की चांगलं शिक, चांगली नोकरी कर म्हणजे आयुष्य सुरक्षित होईल. नि दुसरे होते ‘बिजनेस’ वडील (Rich Dad), जे खूप शिकलेले नव्हते, पण पैसा नि गुंतवणूक याबद्दल शहाणे होते. या दोघांच्या विचारांमध्ये खूप फरक होता व लेखकाने लहानपणापासूनच या दोघांकडून वेगवेगळ्या शिकवणी घेतल्या. त्यामुळेच हे पुस्तक केवळ आर्थिक सल्ला देत नाही, तर आपल्याला विचार करण्याची नवी दिशा देते.

या पुस्तकात लेखक सांगतो की गरीब नि मध्यमवर्गीय लोक नेहमी पैसा कमावण्यासाठी काम करतात पण श्रीमंत लोक पैसे त्यांच्या साठी काम करायला शिकतात. हे वाक्य ऐकायला साधं वाटेल, पण याचा अर्थ खूप मोठा आहे. याचा अर्थ असा की, नुसते नोकरी करून पैसे कमावणं पुरेसं नाही तर पैशाचं योग्य नियोजन करून, गुंतवणूक करून, तुमचं उत्पन्न वाढवणं जास्त महत्त्वाचं आहे.

पुस्तकात Asset नि Liability म्हणजे काय हे अगदी सोप्या शब्दांत समजावले आहे. Asset म्हणजे अशी गोष्ट जी तुमच्या खिशात पैसा आणते जसे की भाड्याने दिलेलं घर, व्यवसाय, शेअर्स. तर Liability म्हणजे अशी गोष्ट जी तुमच्याकडून पैसा घेत राहते जसे की मोठं कर्ज, फक्त वापरासाठी घेतलेली कार. बहुतेक लोक त्यांच्या Liabilities ना Asset समजतात नि मग अडचणीत येतात. लेखक सांगतो की खऱ्या श्रीमंत लोकांची सवय असते आपली Asset वाढवणं अन् Liabilities कमी करणं.

हे पुस्तक वाचताना अजून एक महत्त्वाचं धडा मिळतो तो म्हणजे ‘Financial Education’चा. शाळा आपल्याला गणित, विज्ञान, इतिहास शिकवते पण पैसा कसा हाताळावा, गुंतवणूक कशी करावी, tax कसे भरावे हे शिकवत नाही. नि म्हणूनच लेखक सांगतात की फक्त मार्क मिळवणं हेच आयुष्य नाही तर पैशाचा योग्य उपयोग शिकणं हेही तितकंच महत्त्वाचं आहे.

या पुस्तकातील आणखी एक गोष्ट मनाला भावली ती म्हणजे चुका होऊ द्या नि त्यातून शिका.गरीब वडील म्हणायचे, “मी हे करू शकत नाही”, तर श्रीमंत वडील म्हणायचे, “हे कसं करता येईल ते शिक.” यामागचा मोठा फरक म्हणजे mindset. लेखक आपल्याला नेहमी सकारात्मक विचार करायला,भीती पळवून लावायची नाही, तिच्याशी मैत्री करायची शिकवतात.

2025 सालीही हे पुस्तक फार महत्त्वाचं आहे. आजही अनेक लोक फक्त नोकरीवर अवलंबून असतात, फक्त पगारासाठी काम करतात. पण आर्थिक स्वातंत्र्य हवं असेल तर व्यवसाय, गुंतवणूक पैशाची शहाणीव हे सगळं समजून घेतलं पाहिजे.

माझ्यासाठी हे पुस्तक एक डोळे उघडणारा अनुभव होता. हे फक्त वाचायला पुस्तक नाही, तर आपल्याला पैशाकडे बघण्याचा दृष्टिकोन बदलून टाकणारं मार्गदर्शन सुद्धा आहे.लहान वयातच जर हे पुस्तक कुणी समजावून दिलं, तर पुढचं संपूर्ण आयुष्य जास्त सुरक्षित, शहाणपणाचं नि स्वतंत्र असू शकतं.म्हणूनच विद्यार्थ्यांनी, तरुणांनी नि स्वतःचं अर्थकारण समजून घ्यायचं ठरवलेल्यांनी हे पुस्तक नक्की वाचावं.

हे पुस्तक खूप साध्या भाषेत लिहिलं गेलं आहे, पण त्यातील विचार आपले आयुष्य बदलवू शकतात एवढ नक्की…🌺💚

©️Moin Humanist ❤️

टिप्पण्या

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

थोडं मनातलं ♥️

इमेज
आयुष्यात आजपर्यंत फक्त एकाच वेळी  तुटून पडलो त्याबद्दल व्यक्त व्हावं वाटलं.🌿 2017 ला 12th पास झालो.पुण्याला गेलो,काही कारणाने परत येऊन घरीच राहून अभ्यास करायचं ठरवलं.काकाच्या बंद पडलेल्या खोलीत स्वतःचा विश्व बनवलं.हाच आपला पहिला वहिला 'स्टडी बंकर'होय.2018 ते 2019 Cse चा मनापासून सर्वकाही विसरून अभ्यास केलं.अवांतर वाचन सुरूच होतं. 2019 च्या ऑक्टोबर मध्ये अनपेक्षितपणे आरोग्याने साथ सोडली आणि येथूनच मी मागे पडत गेलो.येथून अभ्यास बंद झाला.परत परत हॉस्पिटलमध्ये जाऊन अस्वस्थ वाटतं होतं त्यामुळेच एकटेपणाची सुद्धा जाणीव व्हायला सुरुवात झाली.गल्लीत जवळचा म्हणावं तसं कोणीही मित्र नव्हतं.होती ती फक्त 'अर्पिता' तिला बोलूनच थोडं छान वाटायचं. आमचं एकमेकांवर खूप म्हणजे खूप प्रेम होतं.खूप काही वेगळी स्वप्ने बघितलेली होती आम्ही.  'Long Distance Relationship' असून सुद्धा आम्ही एकमेकांच्या जवळच होतो असं वाटायचं.एकंदरीत खूप भारी होतं आमचं नातं.पण परत परत आजारामुळे मी पूर्णपणे तुटलो होतो.माझं भविष्य अंधकारात दिसतं होतं.दिशा मिळतं नव्हती.समजून घेणारं आणि समजावून सांगणार ...
अधिक वाचा

सुपरमॅन ऑफ मालेगाव.....♥️🌼

इमेज
काही वर्षांपूर्वी युट्यूबवर 'सुपरमॅन ऑफ मालेगाव' ही डॉक्युमेंटरी पहिल्यांदा पाहिली होती नि आजपर्यंत किती वेळा पाहिली याचा हिशोबच नाही. आज पुन्हा एकदा पाहिली नि ठरवलं की या वर काहीतरी लिहावं, जेणेकरून ज्यांनी पाहिली नसेल त्यांना या डॉक्युमेंटरीबद्दल माहिती होईल...😊 'मालेगाव का सुपरमॅन' या खानदेशी चित्रपटाच्या निर्मिती प्रक्रियेवर, नि एकूणच खानदेशातील लोकांच्या चित्रपट बघण्याच्या व बनवण्याच्या असलेल्या अप्रतिम पॅशनवर आधारित ही डॉक्युमेंटरी आहे. कोणत्याही सुविधा नसताना, धार्मिक कट्टरता नि बेरोजगारीचा सामना करत, कुटुंबाची जबाबदारी पेलत, खानदेशवासी फक्त चित्रपट पाहत नाहीत, तर जुगाड करत चित्रपट कसे बनवतात हे पाहणं एक अद्भुत अनुभव आहे. त्यांची चित्रपट बनवण्याची जिद्द आणि पॅशन खूपच प्रेरणादायी आणि कौतुकास्पद आहे. खूपच कमी संसाधनांचा वापर करून, आपल्या स्थानिक बोली भाषेत सुंदर सामाजिक संदेश देणारा चित्रपट कसा बनवावा, हे यांच्याकडून शिकायला हवं. मालेगावमध्ये लोकांचा चित्रपट पाहण्याचा उत्साह जसा जोरात आहे, त्यापेक्षा चित्रपट बनवण्याचा उत्साह अनेक पटींनी अधिक आहे. हे...
अधिक वाचा

जोगवा 💔🌼

इमेज
जोगवा हा चित्रपट मी कितीतरी वेळा बघितलं नि प्रत्येक वेळी तो खूप खोलवर अंतर्मनाला भिडला.यानंतरच मी राजन गवस लिखित चौंडक,भंडारभोग ह्या कादंबऱ्या सुद्धा वाचल्या.आपल्या समाजात धर्माच्या, देवाच्या नावाखाली काय-काय घडतं, याचं वास्तवदर्शी नि फार भावनिक चित्रण या चित्रपटात आहे.  ‘जोगवा’ म्हणजे काय, हे या चित्रपटामुळेच नीट समजलं. पूर्वीपासून आपल्या ग्रामीण भागात असं प्रथा आहे की जर कुणी संकटात असेल, विशेषतः मुलगी किंवा मुलगा दीर्घ आजारी असेल, किंवा मुलं होत नसतील, तर घरातली एखादी मुलं किंवा मुलगी देवासाठी अर्पणकेली जाते त्यांना जोगता किंवा जोगतीण बनवलं जातं. ही व्यक्ती मग आयुष्यभर देवाच्या नावावर जगते,लग्न करता येत नाही, आपलं स्वप्न जगता येत नाही, समाजाच्या बाहेर राहावं लागतं. या चित्रपटात प्रमुख भूमिका निभावली आहे (उपेंद्र लिमये) यांनी तायप्पा ‘जोगता’ च्या भूमिकेत. त्यांचं पात्र लहानपणापासून जबरदस्तीने देवासाठी झोतात दिलं जातं. त्यांचं लैंगिक शोषण होतं, ते स्वतःची ओळख विसरतात, स्वतःला पुरूष समजावं की नाही, हेही त्यांना समजेनासं होतं. दुसरीकडे सुली (मुक्ता बर्वे) जोग...
अधिक वाचा