माझ्या लिखाणाची गोष्ट...❤️🌼

आज मी माझ्या खूप आवडत्या लेखकांचं अनिल अवचट (बाबा) यांचं माझ्या लिखाणाची गोष्ट हे पुस्तक वाचून पूर्ण केलं... खरंतर हे पुस्तक एकदम आपलं वाटलं. अगदी जसं कुणी आपल्याला त्यांच्या मनातलं बोलून दाखवतंय तसं.

बाबांचं लेखन हे खूप साधं, सरळ नि थेट असतं. त्यांनी डॉक्टर म्हणून काम करताना अनुभवलेली माणसांची दुःख, अडचणी, मानसिक जखमा हे सगळं त्यांना लिहायला भाग पाडत गेलं. त्यांना लवकरच जाणवलं की फक्त औषधं देऊन काही बदल होत नाही, माणसांच्या आयुष्यातल्या प्रश्नांवर खोलवर विचार करणं जास्त महत्त्वाचं आहे.

मग त्यांनी समाजातल्या अंधश्रद्धा, व्यसनाधीनता, विषमता, शिक्षण, कारागृहातली माणसं, कामगार, शेतकरी, कलाकार, कार्यकर्ते या सगळ्या विषयांवर खूप लिहिलं. त्यांच्या लेखनात कुठेही अवाजवी शब्द नाहीत, भारी भाषेचा आव नाही पण तरी ते थेट मनाला भिडतं.

या पुस्तकात त्यांनी अगदी सहजपणे सांगितलंय की त्यांना कोणकोणते प्रसंग भिडले, कोणत्या व्यक्तींच्या बोलण्याने अंतर्मन हललं, कोणत्या ठिकाणी फिरताना काही वेगळी जाणीव झाली नि त्यातून ते लिहायला लागले. हे पुस्तक म्हणजे त्यांच्या लेखनप्रवासाची गोष्ट त्यांनी का अन् कसं लिहायला सुरुवात केली, हे समजून घेण्यासाठी खूपच खास आहे.त्यांचं लेखन केवळ माहिती देणारं नाही, ते अनुभवातून आलेलं आहे  म्हणून वाचताना आपल्यालाही त्या गोष्टी जशाच्या तशा डोळ्यासमोर येतात.

बाबांचं हे पुस्तक वाचताना असं वाटलं की, खरंच मनापासून लिहिणाऱ्याच्या शब्दांना वेगळीच ताकद असते. त्यांनी अनुभवलेलं, जाणलेलं, पाहिलेलं ते इतकं खरं नि प्रामाणिक आहे की वाचताना आपणही त्यांच्या अनुभवात सहभागी होतो.

जर तुम्हाला वाचनाची आवड असेल, किंवा तुम्हाला लिहायला आवडत असेल, तर हे पुस्तक नक्की वाचा.❤️🌼

©️Moin Humanist❤️

टिप्पण्या

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

थोडं मनातलं ♥️

इमेज
आयुष्यात आजपर्यंत फक्त एकाच वेळी  तुटून पडलो त्याबद्दल व्यक्त व्हावं वाटलं.🌿 2017 ला 12th पास झालो.पुण्याला गेलो,काही कारणाने परत येऊन घरीच राहून अभ्यास करायचं ठरवलं.काकाच्या बंद पडलेल्या खोलीत स्वतःचा विश्व बनवलं.हाच आपला पहिला वहिला 'स्टडी बंकर'होय.2018 ते 2019 Cse चा मनापासून सर्वकाही विसरून अभ्यास केलं.अवांतर वाचन सुरूच होतं. 2019 च्या ऑक्टोबर मध्ये अनपेक्षितपणे आरोग्याने साथ सोडली आणि येथूनच मी मागे पडत गेलो.येथून अभ्यास बंद झाला.परत परत हॉस्पिटलमध्ये जाऊन अस्वस्थ वाटतं होतं त्यामुळेच एकटेपणाची सुद्धा जाणीव व्हायला सुरुवात झाली.गल्लीत जवळचा म्हणावं तसं कोणीही मित्र नव्हतं.होती ती फक्त 'अर्पिता' तिला बोलूनच थोडं छान वाटायचं. आमचं एकमेकांवर खूप म्हणजे खूप प्रेम होतं.खूप काही वेगळी स्वप्ने बघितलेली होती आम्ही.  'Long Distance Relationship' असून सुद्धा आम्ही एकमेकांच्या जवळच होतो असं वाटायचं.एकंदरीत खूप भारी होतं आमचं नातं.पण परत परत आजारामुळे मी पूर्णपणे तुटलो होतो.माझं भविष्य अंधकारात दिसतं होतं.दिशा मिळतं नव्हती.समजून घेणारं आणि समजावून सांगणार ...
अधिक वाचा

सुपरमॅन ऑफ मालेगाव.....♥️🌼

इमेज
काही वर्षांपूर्वी युट्यूबवर 'सुपरमॅन ऑफ मालेगाव' ही डॉक्युमेंटरी पहिल्यांदा पाहिली होती नि आजपर्यंत किती वेळा पाहिली याचा हिशोबच नाही. आज पुन्हा एकदा पाहिली नि ठरवलं की या वर काहीतरी लिहावं, जेणेकरून ज्यांनी पाहिली नसेल त्यांना या डॉक्युमेंटरीबद्दल माहिती होईल...😊 'मालेगाव का सुपरमॅन' या खानदेशी चित्रपटाच्या निर्मिती प्रक्रियेवर, नि एकूणच खानदेशातील लोकांच्या चित्रपट बघण्याच्या व बनवण्याच्या असलेल्या अप्रतिम पॅशनवर आधारित ही डॉक्युमेंटरी आहे. कोणत्याही सुविधा नसताना, धार्मिक कट्टरता नि बेरोजगारीचा सामना करत, कुटुंबाची जबाबदारी पेलत, खानदेशवासी फक्त चित्रपट पाहत नाहीत, तर जुगाड करत चित्रपट कसे बनवतात हे पाहणं एक अद्भुत अनुभव आहे. त्यांची चित्रपट बनवण्याची जिद्द आणि पॅशन खूपच प्रेरणादायी आणि कौतुकास्पद आहे. खूपच कमी संसाधनांचा वापर करून, आपल्या स्थानिक बोली भाषेत सुंदर सामाजिक संदेश देणारा चित्रपट कसा बनवावा, हे यांच्याकडून शिकायला हवं. मालेगावमध्ये लोकांचा चित्रपट पाहण्याचा उत्साह जसा जोरात आहे, त्यापेक्षा चित्रपट बनवण्याचा उत्साह अनेक पटींनी अधिक आहे. हे...
अधिक वाचा

जोगवा 💔🌼

इमेज
जोगवा हा चित्रपट मी कितीतरी वेळा बघितलं नि प्रत्येक वेळी तो खूप खोलवर अंतर्मनाला भिडला.यानंतरच मी राजन गवस लिखित चौंडक,भंडारभोग ह्या कादंबऱ्या सुद्धा वाचल्या.आपल्या समाजात धर्माच्या, देवाच्या नावाखाली काय-काय घडतं, याचं वास्तवदर्शी नि फार भावनिक चित्रण या चित्रपटात आहे.  ‘जोगवा’ म्हणजे काय, हे या चित्रपटामुळेच नीट समजलं. पूर्वीपासून आपल्या ग्रामीण भागात असं प्रथा आहे की जर कुणी संकटात असेल, विशेषतः मुलगी किंवा मुलगा दीर्घ आजारी असेल, किंवा मुलं होत नसतील, तर घरातली एखादी मुलं किंवा मुलगी देवासाठी अर्पणकेली जाते त्यांना जोगता किंवा जोगतीण बनवलं जातं. ही व्यक्ती मग आयुष्यभर देवाच्या नावावर जगते,लग्न करता येत नाही, आपलं स्वप्न जगता येत नाही, समाजाच्या बाहेर राहावं लागतं. या चित्रपटात प्रमुख भूमिका निभावली आहे (उपेंद्र लिमये) यांनी तायप्पा ‘जोगता’ च्या भूमिकेत. त्यांचं पात्र लहानपणापासून जबरदस्तीने देवासाठी झोतात दिलं जातं. त्यांचं लैंगिक शोषण होतं, ते स्वतःची ओळख विसरतात, स्वतःला पुरूष समजावं की नाही, हेही त्यांना समजेनासं होतं. दुसरीकडे सुली (मुक्ता बर्वे) जोग...
अधिक वाचा