एका महिन्याचा प्रवास 🌼❤️

आज मला 'कौटिल्य स्कूल ऑफ पब्लिक पॉलिसी' मध्ये येऊन एक महिना पूर्ण झाला आहे. या एका महिन्यात खूप काही शिकायला मिळालं. सुरुवातीचे काही दिवस थोडे अवघड गेले कारण सगळं नवीन होतं—भाषा, वातावरण, माणसं, अभ्यास नि शिकवण्याची पद्धत. पहिल्या आठवड्यात तर खूप गोंधळून गेलो होतो. इंग्रजी बोलण्याचा थोडा त्रास जाणवत होता, ज्यामुळे मनावर दडपण आलं होतं. आजूबाजूला फक्त इंग्रजीचं वातावरण ऐकून थोडं अस्वस्थ वाटतं होतं. 

सुदैवाने, ओरीएंटेशन नि टीम बिल्डिंग अ‍ॅक्टिव्हिटीजमुळे माझी नवीन मित्रांशी ओळख झाली, ज्यामुळे मनातील गोंधळ कमी झाला. हळूहळू मी स्वतःला या नव्या वातावरणात एडजस्ट करू लागलो. जसजसा वेळ जात होता, तसतसं या नव्या परिस्थितीत रुळत गेलो. आता समजलं की हीच ती संधी आहे, जी मला स्वतःला पुढे नेण्याची नि नवीन कौशल्यं आत्मसात करण्याची संधी देणार आहे.

या एका महिन्यात मी विविध लोकांशी संवाद साधला, त्यांच्या अनुभवांतून खूप काही शिकायला मिळालं. अभ्यास नि चर्चांमधून अनेक नवीन गोष्टी उलगडत गेल्या. आता स्वतःवर जास्त आत्मविश्वास वाटतोय नि या प्रवासाचा पुढचा टप्पा मी एका आव्हानासारखा स्वीकारतोय.

दररोज सकाळी 9 वाजता सुरू होणारे क्लासेस संध्याकाळी 5-6 वाजता संपतात. अभ्यासक्रमात सध्या खालील विषयांचा समावेश आहे:

- Microeconomics for Public Policy
- Statistics for Public Policy
- Foundation of Academic Writing
-Business, Government, and Society
-Constitution: The Supreme Document for Public Policy
- Media, Communication, and Policy
- Climate Change for Public Policy

या महिन्यात विविध प्रतिष्ठित व्यक्तींच्या guest lectures ला उपस्थित राहण्याचा योग आला नि त्यांना विविध प्रश्न विचारायची संधी मिळाली. या सगळ्या अनुभवांनी मला आणखी समृद्ध केलं आहे.

हा एक महिना माझ्यासाठी खूप महत्त्वाचा ठरला आहे. मला जेव्हा हा प्रवास सुरू केला तेव्हा काही गोष्टी कठीण वाटल्या होत्या पण आता वाटतं नाही. इथे मी माझं एक नवीन आयुष्य उभं करणार आहे. इथं शिकलेल्या गोष्टी, अनुभवलेले प्रसंग मला अधिक सक्षम नि ठाम बनवतील.

या शिक्षण प्रवासाची पुढील कहाणी सांगण्यासाठी मी खूप उत्सुक आहे. जय भीम! 💙🌼

टिप्पण्या

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

थोडं मनातलं ♥️

इमेज
आयुष्यात आजपर्यंत फक्त एकाच वेळी  तुटून पडलो त्याबद्दल व्यक्त व्हावं वाटलं.🌿 2017 ला 12th पास झालो.पुण्याला गेलो,काही कारणाने परत येऊन घरीच राहून अभ्यास करायचं ठरवलं.काकाच्या बंद पडलेल्या खोलीत स्वतःचा विश्व बनवलं.हाच आपला पहिला वहिला 'स्टडी बंकर'होय.2018 ते 2019 Cse चा मनापासून सर्वकाही विसरून अभ्यास केलं.अवांतर वाचन सुरूच होतं. 2019 च्या ऑक्टोबर मध्ये अनपेक्षितपणे आरोग्याने साथ सोडली आणि येथूनच मी मागे पडत गेलो.येथून अभ्यास बंद झाला.परत परत हॉस्पिटलमध्ये जाऊन अस्वस्थ वाटतं होतं त्यामुळेच एकटेपणाची सुद्धा जाणीव व्हायला सुरुवात झाली.गल्लीत जवळचा म्हणावं तसं कोणीही मित्र नव्हतं.होती ती फक्त 'अर्पिता' तिला बोलूनच थोडं छान वाटायचं. आमचं एकमेकांवर खूप म्हणजे खूप प्रेम होतं.खूप काही वेगळी स्वप्ने बघितलेली होती आम्ही.  'Long Distance Relationship' असून सुद्धा आम्ही एकमेकांच्या जवळच होतो असं वाटायचं.एकंदरीत खूप भारी होतं आमचं नातं.पण परत परत आजारामुळे मी पूर्णपणे तुटलो होतो.माझं भविष्य अंधकारात दिसतं होतं.दिशा मिळतं नव्हती.समजून घेणारं आणि समजावून सांगणार ...
अधिक वाचा

सुपरमॅन ऑफ मालेगाव.....♥️🌼

इमेज
काही वर्षांपूर्वी युट्यूबवर 'सुपरमॅन ऑफ मालेगाव' ही डॉक्युमेंटरी पहिल्यांदा पाहिली होती नि आजपर्यंत किती वेळा पाहिली याचा हिशोबच नाही. आज पुन्हा एकदा पाहिली नि ठरवलं की या वर काहीतरी लिहावं, जेणेकरून ज्यांनी पाहिली नसेल त्यांना या डॉक्युमेंटरीबद्दल माहिती होईल...😊 'मालेगाव का सुपरमॅन' या खानदेशी चित्रपटाच्या निर्मिती प्रक्रियेवर, नि एकूणच खानदेशातील लोकांच्या चित्रपट बघण्याच्या व बनवण्याच्या असलेल्या अप्रतिम पॅशनवर आधारित ही डॉक्युमेंटरी आहे. कोणत्याही सुविधा नसताना, धार्मिक कट्टरता नि बेरोजगारीचा सामना करत, कुटुंबाची जबाबदारी पेलत, खानदेशवासी फक्त चित्रपट पाहत नाहीत, तर जुगाड करत चित्रपट कसे बनवतात हे पाहणं एक अद्भुत अनुभव आहे. त्यांची चित्रपट बनवण्याची जिद्द आणि पॅशन खूपच प्रेरणादायी आणि कौतुकास्पद आहे. खूपच कमी संसाधनांचा वापर करून, आपल्या स्थानिक बोली भाषेत सुंदर सामाजिक संदेश देणारा चित्रपट कसा बनवावा, हे यांच्याकडून शिकायला हवं. मालेगावमध्ये लोकांचा चित्रपट पाहण्याचा उत्साह जसा जोरात आहे, त्यापेक्षा चित्रपट बनवण्याचा उत्साह अनेक पटींनी अधिक आहे. हे...
अधिक वाचा

जोगवा 💔🌼

इमेज
जोगवा हा चित्रपट मी कितीतरी वेळा बघितलं नि प्रत्येक वेळी तो खूप खोलवर अंतर्मनाला भिडला.यानंतरच मी राजन गवस लिखित चौंडक,भंडारभोग ह्या कादंबऱ्या सुद्धा वाचल्या.आपल्या समाजात धर्माच्या, देवाच्या नावाखाली काय-काय घडतं, याचं वास्तवदर्शी नि फार भावनिक चित्रण या चित्रपटात आहे.  ‘जोगवा’ म्हणजे काय, हे या चित्रपटामुळेच नीट समजलं. पूर्वीपासून आपल्या ग्रामीण भागात असं प्रथा आहे की जर कुणी संकटात असेल, विशेषतः मुलगी किंवा मुलगा दीर्घ आजारी असेल, किंवा मुलं होत नसतील, तर घरातली एखादी मुलं किंवा मुलगी देवासाठी अर्पणकेली जाते त्यांना जोगता किंवा जोगतीण बनवलं जातं. ही व्यक्ती मग आयुष्यभर देवाच्या नावावर जगते,लग्न करता येत नाही, आपलं स्वप्न जगता येत नाही, समाजाच्या बाहेर राहावं लागतं. या चित्रपटात प्रमुख भूमिका निभावली आहे (उपेंद्र लिमये) यांनी तायप्पा ‘जोगता’ च्या भूमिकेत. त्यांचं पात्र लहानपणापासून जबरदस्तीने देवासाठी झोतात दिलं जातं. त्यांचं लैंगिक शोषण होतं, ते स्वतःची ओळख विसरतात, स्वतःला पुरूष समजावं की नाही, हेही त्यांना समजेनासं होतं. दुसरीकडे सुली (मुक्ता बर्वे) जोग...
अधिक वाचा