आणखी काही प्रश्न 💙


काही दिवसांपूर्वी 'अनिल अवचट' लिखित
'आणखी काही प्रश्न'हे महत्वपूर्ण पुस्तकं वाचुन समजून घेतलं.'बाबांनी'यामध्ये मांडलेल्या प्रश्नांनी मला स्तब्ध केलं , विचार करायला भाग पाडलं; तर घराच्या चार भिंतीच्या पलीकडे बघण्यासाठी प्रवृत्त सुद्धा केलं.बाहेरच जग किती साऱ्या 'जटील आणि भयंकर' प्रश्नांनी ग्रासलेला आहे हे मला या पुस्तकातून कळालं.

लेखकांनी वेध घेतलेल्या महत्वपूर्ण प्रश्नांनी याकडे बघण्याचा माझं  दृष्टीकोन बदललं.कितीतरी महत्वाची नवीन माहिती मला यातून मिळाली.लेखकांनी या पुस्तकातून वाचकापुढे फक्त महत्वपूर्ण प्रश्नच मांडलेले नाही,तर त्या प्रश्नांची पार्श्वभूमी,मुळ समस्या, त्या प्रश्नांवर नेमके सुरू असलेले काम,त्यावर आतापर्यंत निघालेले उपाय इत्यादी सर्वकाही सहज सोप्या भाषेत वाचकांसमोर मांडले आहेत.

जे वाचत असताना आपण अनेक वेळा अंतर्मुख होऊन जातो.

या पुस्तकातील प्रत्येक पृष्ठातून लेखकांनी केलेला सखोल 'अभ्यास आणि पावलोपावली घेतलेली 'मेहनत' जाणवते.प्रत्येक प्रश्नांचा केलेला एकूण अभ्यास,त्या प्रश्नांच्या निगडित केलेली त्या संबंधित तज्ञांसोबत दीर्घ चर्चा,प्रत्यक्षात जाऊन घेतलेल्या अनुभवामुळे आपल्याला त्या-त्या प्रश्नांचा मुळ गाभा कळायला मदत होते.

अश्या कितीतरी प्रश्नांकडे आपण आजपर्यंत दुर्लक्ष करत होतो ही जाणीव आपल्याला होते.एकंदरीत असंख्य अश्या महत्वपूर्ण प्रश्नांकडे आपली नजर वळवण्याचा प्रयत्न हे पुस्तकं सुंदरीत्या करण्यात यशस्वी होतं.

हे पुस्तकं वाचून समजून-उमजून घेतल्यानंतर आपण "आयुष्याच्या धावपळीत थोडं थांबून या प्रश्नांकडे डोळसपणे नक्कीच विचार करायला प्रवृत्त होतो आणि हाच या पुस्तकाचं यश आहे असं मला वाटतं.

160 पृष्ठसंख्या असलेल्या पुस्तकांतून लेखकांनी, 'एच आय व्ही एड्स आणि एड्सग्रस्त रुग्ण ,डोक्यावर मैला घेऊन जाणारे सफाई कामगार,धरण बांधकाम व तेथील मजूर,क्षारपड जमीन आणि त्यामुळे होणारे नुकसान,जंगलतोड आणि त्याचे परिणाम ,बर्न वॉर्ड मध्ये भाजलेल्या स्त्रियाचं दुखणं व आक्रोश,दिवसागणिक निसर्गाचं होणार ऱ्हास,घटस्फोट झालेल्या आई-वडिलांची मुलं,ऊसतोड कामगारांच त्रासमय जीवन ,ट्रक ड्रायव्हराचं   विश्व इत्यादी बाबी संबंधित प्रश्न आपल्या समोर मांडले आहेत.फक्त प्रश्नच मांडले नाहीत,तर त्याचा चोहीबाजूने केलेला अभ्यास सुद्धा या पुस्तकात मांडलेला आहे जो वाचताना आपण एक महत्वपूर्ण 'संदर्भग्रंथ'अभ्यासतोय असं आपल्याला वाटतं.

एकूण,हे पुस्तकं वाचून बाजूला ठेऊन देण्यासारखं अजिबात नाही,तर हे पुस्तकं वाचून यात मांडलेल्या त्या त्या प्रश्नांबद्दल वेळोवेळी मनन-चिंतन करून आपण आपल्या परीने हे प्रश्न चिघळत जाण्यापासून रोखण्यासाठी नेमकं काय करू शकतो याबद्दल विचार करण्यासारखं आहे.

नक्की नक्की वाचा...🌱

©️Moin Humanist🖤

टिप्पण्या

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

थोडं मनातलं ♥️

इमेज
आयुष्यात आजपर्यंत फक्त एकाच वेळी  तुटून पडलो त्याबद्दल व्यक्त व्हावं वाटलं.🌿 2017 ला 12th पास झालो.पुण्याला गेलो,काही कारणाने परत येऊन घरीच राहून अभ्यास करायचं ठरवलं.काकाच्या बंद पडलेल्या खोलीत स्वतःचा विश्व बनवलं.हाच आपला पहिला वहिला 'स्टडी बंकर'होय.2018 ते 2019 Cse चा मनापासून सर्वकाही विसरून अभ्यास केलं.अवांतर वाचन सुरूच होतं. 2019 च्या ऑक्टोबर मध्ये अनपेक्षितपणे आरोग्याने साथ सोडली आणि येथूनच मी मागे पडत गेलो.येथून अभ्यास बंद झाला.परत परत हॉस्पिटलमध्ये जाऊन अस्वस्थ वाटतं होतं त्यामुळेच एकटेपणाची सुद्धा जाणीव व्हायला सुरुवात झाली.गल्लीत जवळचा म्हणावं तसं कोणीही मित्र नव्हतं.होती ती फक्त 'अर्पिता' तिला बोलूनच थोडं छान वाटायचं. आमचं एकमेकांवर खूप म्हणजे खूप प्रेम होतं.खूप काही वेगळी स्वप्ने बघितलेली होती आम्ही.  'Long Distance Relationship' असून सुद्धा आम्ही एकमेकांच्या जवळच होतो असं वाटायचं.एकंदरीत खूप भारी होतं आमचं नातं.पण परत परत आजारामुळे मी पूर्णपणे तुटलो होतो.माझं भविष्य अंधकारात दिसतं होतं.दिशा मिळतं नव्हती.समजून घेणारं आणि समजावून सांगणार ...
अधिक वाचा

सुपरमॅन ऑफ मालेगाव.....♥️🌼

इमेज
काही वर्षांपूर्वी युट्यूबवर 'सुपरमॅन ऑफ मालेगाव' ही डॉक्युमेंटरी पहिल्यांदा पाहिली होती नि आजपर्यंत किती वेळा पाहिली याचा हिशोबच नाही. आज पुन्हा एकदा पाहिली नि ठरवलं की या वर काहीतरी लिहावं, जेणेकरून ज्यांनी पाहिली नसेल त्यांना या डॉक्युमेंटरीबद्दल माहिती होईल...😊 'मालेगाव का सुपरमॅन' या खानदेशी चित्रपटाच्या निर्मिती प्रक्रियेवर, नि एकूणच खानदेशातील लोकांच्या चित्रपट बघण्याच्या व बनवण्याच्या असलेल्या अप्रतिम पॅशनवर आधारित ही डॉक्युमेंटरी आहे. कोणत्याही सुविधा नसताना, धार्मिक कट्टरता नि बेरोजगारीचा सामना करत, कुटुंबाची जबाबदारी पेलत, खानदेशवासी फक्त चित्रपट पाहत नाहीत, तर जुगाड करत चित्रपट कसे बनवतात हे पाहणं एक अद्भुत अनुभव आहे. त्यांची चित्रपट बनवण्याची जिद्द आणि पॅशन खूपच प्रेरणादायी आणि कौतुकास्पद आहे. खूपच कमी संसाधनांचा वापर करून, आपल्या स्थानिक बोली भाषेत सुंदर सामाजिक संदेश देणारा चित्रपट कसा बनवावा, हे यांच्याकडून शिकायला हवं. मालेगावमध्ये लोकांचा चित्रपट पाहण्याचा उत्साह जसा जोरात आहे, त्यापेक्षा चित्रपट बनवण्याचा उत्साह अनेक पटींनी अधिक आहे. हे...
अधिक वाचा

जोगवा 💔🌼

इमेज
जोगवा हा चित्रपट मी कितीतरी वेळा बघितलं नि प्रत्येक वेळी तो खूप खोलवर अंतर्मनाला भिडला.यानंतरच मी राजन गवस लिखित चौंडक,भंडारभोग ह्या कादंबऱ्या सुद्धा वाचल्या.आपल्या समाजात धर्माच्या, देवाच्या नावाखाली काय-काय घडतं, याचं वास्तवदर्शी नि फार भावनिक चित्रण या चित्रपटात आहे.  ‘जोगवा’ म्हणजे काय, हे या चित्रपटामुळेच नीट समजलं. पूर्वीपासून आपल्या ग्रामीण भागात असं प्रथा आहे की जर कुणी संकटात असेल, विशेषतः मुलगी किंवा मुलगा दीर्घ आजारी असेल, किंवा मुलं होत नसतील, तर घरातली एखादी मुलं किंवा मुलगी देवासाठी अर्पणकेली जाते त्यांना जोगता किंवा जोगतीण बनवलं जातं. ही व्यक्ती मग आयुष्यभर देवाच्या नावावर जगते,लग्न करता येत नाही, आपलं स्वप्न जगता येत नाही, समाजाच्या बाहेर राहावं लागतं. या चित्रपटात प्रमुख भूमिका निभावली आहे (उपेंद्र लिमये) यांनी तायप्पा ‘जोगता’ च्या भूमिकेत. त्यांचं पात्र लहानपणापासून जबरदस्तीने देवासाठी झोतात दिलं जातं. त्यांचं लैंगिक शोषण होतं, ते स्वतःची ओळख विसरतात, स्वतःला पुरूष समजावं की नाही, हेही त्यांना समजेनासं होतं. दुसरीकडे सुली (मुक्ता बर्वे) जोग...
अधिक वाचा