कोसला♥️


2018 साली सर्वप्रथम मी नेमाडेंची 'कोसला' वाचली होती.मुळात तेव्हा ती फक्त वाचलीच होती,मला ती समजली मात्र अजिबात नव्हती.माझी बौद्धिक पातळी म्हणा किंवा कुवत म्हणा तेव्हा तेवढी नव्हती.यामुळेच मला ही कादंबरी तेव्हा भयंकर कंटाळवाणी वाटली.अनेक वेळा अर्ध्यातच सोडून द्यावी असं वाटतं होतं,पण मी शेवटपर्यंत वाचलीच आणि पुढे काही आता याच्या नादी लागायचं नाही असं ठरवून इतर वाचन सुरू ठेवलं. कोसलाच्या अनुभवामुळेचं मी नेमाडेंच्या 'चांगदेव चतुष्ट्य" आणि हिंदुच्या वाट्याला गेलो नव्हतो.

पुढे जसं जसं वाचन वाढलं,वाचनाचा आवाका वाढला तसं तसं 'नेमाडे आणि त्यांच्या पुस्तकाप्रति आकर्षण वाढतं गेलं'.नेहमी कुठे ना कुठे "कोसला आणि हिंदू" बद्दल चांगलं-वाईट वाचत आणि ऐकत होतो.पांडुरंग सांगवीकर,खंडेराव आणि चांगदेव या पात्राचें मिम्स बघत होतो.या इत्यादी कारणानेच बहुतेक मी पुन्हा 'नेमाडेंच्या वाट्याला जायचं ठरवलं.सुरुवात केली ती 'कोसला' पासून.वयाच्या पंचवीशीत लेखकांनी ही कादंबरी लिहिली तर मी पंचवीशीत ही दुसऱ्यांदा वाचली हा एक संयोगच जणू.

तर,काही दिवसांपूर्वी मी कोसला वाचली आणि समजून घेतली म्हणणार नाही तर समजून,उमजून घेण्याचं फक्त प्रयत्न केलं. यामध्ये कितपत यशस्वी झालो हे सांगता येणार नाही.पण,मला ही कादंबरी यावेळेस आवडली. सुरुवातीला बोअर आणि किचकट वाटलेली ही कादंबरी मला फार आवडून आणि भावून गेली. मी जरी  आजपर्यंत आयुष्यात 'हॉस्टेल लाईफ'वगैरे जगली/अनुभवली नसली तरीही,ही कादंबरी मला कोठेतरी रिलेट मात्र झाली.यातून मला माझीच काही प्रश्नांची उत्तरे मिळाली,माझी वास्तवाची जाणीव जास्त नाही पण काही प्रमाणात तरीही विस्तारली म्हणू शकतो.या कादंबरीने मला'काही ठिकाणी अस्वस्थ केलं,भारावून टाकलं तर कधी विचार करायला भाग पाडलं.काही प्रसंगानी हसवलं तर काहींनी रडवलं सुद्धा.वाचताना मी त्या काळात हरवून गेलो होतो.आजूबाजूला मला त्याकाळातील पुणे दिसतं होतं. यातील पात्र जणू माझ्याशी बोलतं होते असं मला अनेक वेळा वाटलं.पांडुरंगचा हात हातात घेऊन मी त्याच्या कडून त्याची कहाणी त्याच्याच शब्दांत जाणून घेऊन परत आल्याचा अनुभव मला कोसला वाचताना आला;एवढं मात्र नक्कीच.

स्वातंत्र्यानंतर ज्या ज्या अपेक्षा भारतीयांनी केल्या होत्या त्या अपेक्षा पूर्ण झाल्या नाही.त्या अपेक्षा पूर्ण न झालेल्या पिढीचे
प्रतिनिधित्व लेखकांनी या कादंबरी केले आहे.या साऱ्यांचे प्रतिबिंब 'पांडुरंग सांगवीकर' या एका  उत्तर महाराष्ट्रातील 'सांगवी'या खेड्यातून शिक्षणासाठी पुण्याच्या फर्ग्युसन महाविद्यालयामध्ये आलेल्या युवकाला केंद्रस्थानी ठेवून नेमाडे यांनी कादंबरीमध्ये अधोरेखित केले आहे जे फार वाचनीय आहे..

रा.ग जाधव म्हणतात :- 

विफलतेची, अर्धशून्य अशी असहाय आणि अगतिक झाल्याची भावना 'कोसला' कादंबरीतून अभिव्यक्त होते. एका अर्थानि 'कोसला' कादंबरी ही शोकात्मिकेची जनक आहे, असेच म्हणता येईल. त्या वेळच्या पिडीची ही शोकात्म भावना वाचकांच्या मनात निर्माण करण्याचे संवेदनशील चित्रण 'कोसला' या कलाकृतीमध्ये आहे. तत्कालीन तरुणांच्या अस्वस्थेला आणि वैफल्याला 'कोसला' कादंबरीने वाट मोकळी करून दिली. 'वुई आर आऊटसायडर्स' या भावनेला शब्द दिला. कुठल्याही पिढीच्या कालखंडातील युवा वर्गाचे हे 'ट्रेजिक' संवेदन कायम राहते हे 'कोसला' कादंबरीचे यश म्हणावे लागेल की समाजबांधणीचे अपयश हाच खरा प्रश्न आहे.🌿

नक्की वाचा...🌿
©️Moin Humanist✍️
मी वाचलेली पुस्तके ♥️

टिप्पण्या

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

थोडं मनातलं ♥️

इमेज
आयुष्यात आजपर्यंत फक्त एकाच वेळी  तुटून पडलो त्याबद्दल व्यक्त व्हावं वाटलं.🌿 2017 ला 12th पास झालो.पुण्याला गेलो,काही कारणाने परत येऊन घरीच राहून अभ्यास करायचं ठरवलं.काकाच्या बंद पडलेल्या खोलीत स्वतःचा विश्व बनवलं.हाच आपला पहिला वहिला 'स्टडी बंकर'होय.2018 ते 2019 Cse चा मनापासून सर्वकाही विसरून अभ्यास केलं.अवांतर वाचन सुरूच होतं. 2019 च्या ऑक्टोबर मध्ये अनपेक्षितपणे आरोग्याने साथ सोडली आणि येथूनच मी मागे पडत गेलो.येथून अभ्यास बंद झाला.परत परत हॉस्पिटलमध्ये जाऊन अस्वस्थ वाटतं होतं त्यामुळेच एकटेपणाची सुद्धा जाणीव व्हायला सुरुवात झाली.गल्लीत जवळचा म्हणावं तसं कोणीही मित्र नव्हतं.होती ती फक्त 'अर्पिता' तिला बोलूनच थोडं छान वाटायचं. आमचं एकमेकांवर खूप म्हणजे खूप प्रेम होतं.खूप काही वेगळी स्वप्ने बघितलेली होती आम्ही.  'Long Distance Relationship' असून सुद्धा आम्ही एकमेकांच्या जवळच होतो असं वाटायचं.एकंदरीत खूप भारी होतं आमचं नातं.पण परत परत आजारामुळे मी पूर्णपणे तुटलो होतो.माझं भविष्य अंधकारात दिसतं होतं.दिशा मिळतं नव्हती.समजून घेणारं आणि समजावून सांगणार ...
अधिक वाचा

सुपरमॅन ऑफ मालेगाव.....♥️🌼

इमेज
काही वर्षांपूर्वी युट्यूबवर 'सुपरमॅन ऑफ मालेगाव' ही डॉक्युमेंटरी पहिल्यांदा पाहिली होती नि आजपर्यंत किती वेळा पाहिली याचा हिशोबच नाही. आज पुन्हा एकदा पाहिली नि ठरवलं की या वर काहीतरी लिहावं, जेणेकरून ज्यांनी पाहिली नसेल त्यांना या डॉक्युमेंटरीबद्दल माहिती होईल...😊 'मालेगाव का सुपरमॅन' या खानदेशी चित्रपटाच्या निर्मिती प्रक्रियेवर, नि एकूणच खानदेशातील लोकांच्या चित्रपट बघण्याच्या व बनवण्याच्या असलेल्या अप्रतिम पॅशनवर आधारित ही डॉक्युमेंटरी आहे. कोणत्याही सुविधा नसताना, धार्मिक कट्टरता नि बेरोजगारीचा सामना करत, कुटुंबाची जबाबदारी पेलत, खानदेशवासी फक्त चित्रपट पाहत नाहीत, तर जुगाड करत चित्रपट कसे बनवतात हे पाहणं एक अद्भुत अनुभव आहे. त्यांची चित्रपट बनवण्याची जिद्द आणि पॅशन खूपच प्रेरणादायी आणि कौतुकास्पद आहे. खूपच कमी संसाधनांचा वापर करून, आपल्या स्थानिक बोली भाषेत सुंदर सामाजिक संदेश देणारा चित्रपट कसा बनवावा, हे यांच्याकडून शिकायला हवं. मालेगावमध्ये लोकांचा चित्रपट पाहण्याचा उत्साह जसा जोरात आहे, त्यापेक्षा चित्रपट बनवण्याचा उत्साह अनेक पटींनी अधिक आहे. हे...
अधिक वाचा

जोगवा 💔🌼

इमेज
जोगवा हा चित्रपट मी कितीतरी वेळा बघितलं नि प्रत्येक वेळी तो खूप खोलवर अंतर्मनाला भिडला.यानंतरच मी राजन गवस लिखित चौंडक,भंडारभोग ह्या कादंबऱ्या सुद्धा वाचल्या.आपल्या समाजात धर्माच्या, देवाच्या नावाखाली काय-काय घडतं, याचं वास्तवदर्शी नि फार भावनिक चित्रण या चित्रपटात आहे.  ‘जोगवा’ म्हणजे काय, हे या चित्रपटामुळेच नीट समजलं. पूर्वीपासून आपल्या ग्रामीण भागात असं प्रथा आहे की जर कुणी संकटात असेल, विशेषतः मुलगी किंवा मुलगा दीर्घ आजारी असेल, किंवा मुलं होत नसतील, तर घरातली एखादी मुलं किंवा मुलगी देवासाठी अर्पणकेली जाते त्यांना जोगता किंवा जोगतीण बनवलं जातं. ही व्यक्ती मग आयुष्यभर देवाच्या नावावर जगते,लग्न करता येत नाही, आपलं स्वप्न जगता येत नाही, समाजाच्या बाहेर राहावं लागतं. या चित्रपटात प्रमुख भूमिका निभावली आहे (उपेंद्र लिमये) यांनी तायप्पा ‘जोगता’ च्या भूमिकेत. त्यांचं पात्र लहानपणापासून जबरदस्तीने देवासाठी झोतात दिलं जातं. त्यांचं लैंगिक शोषण होतं, ते स्वतःची ओळख विसरतात, स्वतःला पुरूष समजावं की नाही, हेही त्यांना समजेनासं होतं. दुसरीकडे सुली (मुक्ता बर्वे) जोग...
अधिक वाचा