डायरी पेज नंबर :-1 💙

Be Unique💙

प्रत्येक व्यक्तीची आपली स्वतःची एक ओळख असते.त्याने त्या ओळखीनुसार जगायला हवं.इतरांकडून काही बोध घ्यावं,नवीन काहीतरी शिकावं पण इतरांसारखंच बनायचं प्रयत्न करू नये.किंवा सरळ सरळ समोरच्या व्यक्तीच्या वागण्याची,बोलण्याची,राहण्याची नक्कल तरी अजिबात करू नये.इतरांची कॉपी करताना माणूस आपली स्वतःची ओळख हरवून देतो.दुसरं बनने मला पटतं नाही तर मला पहिला मी बनने हे कायम बेस्ट वाटते.🙃

आपली एक वेगळी ओळख निर्माण करता यायला हवी.इतरांपेक्षा हटके काहीतरी करता यायला हवा.गर्दीचा हिस्सा न बनता वेगळं काहीतरी करता यायला हवं.असं मला सुरुवातीपासून वाटतं आलं आहे.म्हणून मी माझे स्वतःचे सिध्दांत आणि रुल बनवले आहे.त्या रुलनुसारच मी चालत असतो.कोणाला ते पटो अथवा न पटो मला त्याने काहीही फरक पडत नसतो. मी माझ्या मर्जीने आजपर्यंत जगत आलोय आणि जगणार आहे.

कुठलाही विचार न करता समोरचा व्यक्ती हे करतोय तर मी सुद्धा हेच करायला हवं,समोरचा असा जगतोय, वागतोय,बघतोय,वाचतोय तर मी सुद्धा असंच वागायला,जगायला,वाचायला,बघायला आणि शिकायला हवं ही धारणा मला पूर्णपणे चुकीची वाटते.या व्यक्तीला ही माणसे ओळखतात तर मला सुद्धा त्या माणसांनी ओळखायला हवं हा अट्टाहास करणे मला खरंच विचित्र आणि हास्यास्पद वाटतं.

आपण आपल्याला ओळखणाऱ्या व जीव लावणाऱ्या माणसांना प्राधान्य द्यायला हवं.कारण सुखात येण्यापेक्षा दुःखात सहभागी असणारी माणसं नेहमीच महत्वाची असतात. सोशल मीडियावर 100 Love React, कंमेंट करणारे खूप असतात.पण प्रत्यक्षात किती तुमच्या अडचणीत सोबत असतात हे महत्त्वाचं असतं आणि असणार आहे कायम.

प्रत्येक व्यक्तीची शैक्षणिक, भौगोलिक, सांस्कृतिक, आर्थिक पार्श्वभूमी वेगवेगळी असते. समोरचा एकाद्या सुशिक्षित घरात जन्माला आलेला असतो आणि आपण एखाद्या अडाणी घरात.त्याला सुरुवातीपासून संसाधन,मार्गदर्शनाची कमतरता नसते.तर आपल्या नशिबी अठरा विश्व नेहमी दारिद्र्यच आलेलं असतं.कितीही नाही म्हटलं तरीही आजूबाजूच्या वातावरणाचा,कुटुंबाच्या वागणुकीचा प्रभाव हा व्यक्तीवर पडलेला असतोच.आजूबाजूला असलेला माहोल मॅटर करतोच.त्यामुळे आपण या अश्या व्यक्तीकडून नक्कीच शिकावं,बोध घ्यावं.या समोरच्या व्यक्तीच्या चांगल्या सवयी,गुण अंगीकारावे.व आपली एक वेगळी ओळख निर्माण करावी.कोणाला महत्व देण्यापेक्षा आधी स्वतःला व आपल्या कामाला महत्व द्यावं.कोणी आपल्या recognition द्यावी म्हणून व्यर्थ झटण्यापेक्षा असं काहीतरी काम करायला हवं की समोरच्यांनी आपल्याला recognition द्यायला हवी.समोरून कोणाचीही जी हुजुरी करणे हा मला फालतूपणा वाटतो.स्वाभिमान, आत्मसमान फार महत्वाचा घटक असतो आणि तो असायला हवा आयुष्यात.

स्वतःला कधीही कोणापेक्षाही कमी समजू नये.नेहमी I am The Best म्हणतं आपण आपल्या वेगवेगळ्या मार्गाने मार्गक्रमण करायला हवं.असं मला नेहमी वाटतं असतं..आता हे किती प्रमाणात बरोबर किंवा चूक आहे.याची मला आयडिया नाही.कारण मी सध्या चुकतोय आणि त्या चुकातूनच शिकतोय..😇

©Moin Humanist✍️

टिप्पण्या

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

थोडं मनातलं ♥️

इमेज
आयुष्यात आजपर्यंत फक्त एकाच वेळी  तुटून पडलो त्याबद्दल व्यक्त व्हावं वाटलं.🌿 2017 ला 12th पास झालो.पुण्याला गेलो,काही कारणाने परत येऊन घरीच राहून अभ्यास करायचं ठरवलं.काकाच्या बंद पडलेल्या खोलीत स्वतःचा विश्व बनवलं.हाच आपला पहिला वहिला 'स्टडी बंकर'होय.2018 ते 2019 Cse चा मनापासून सर्वकाही विसरून अभ्यास केलं.अवांतर वाचन सुरूच होतं. 2019 च्या ऑक्टोबर मध्ये अनपेक्षितपणे आरोग्याने साथ सोडली आणि येथूनच मी मागे पडत गेलो.येथून अभ्यास बंद झाला.परत परत हॉस्पिटलमध्ये जाऊन अस्वस्थ वाटतं होतं त्यामुळेच एकटेपणाची सुद्धा जाणीव व्हायला सुरुवात झाली.गल्लीत जवळचा म्हणावं तसं कोणीही मित्र नव्हतं.होती ती फक्त 'अर्पिता' तिला बोलूनच थोडं छान वाटायचं. आमचं एकमेकांवर खूप म्हणजे खूप प्रेम होतं.खूप काही वेगळी स्वप्ने बघितलेली होती आम्ही.  'Long Distance Relationship' असून सुद्धा आम्ही एकमेकांच्या जवळच होतो असं वाटायचं.एकंदरीत खूप भारी होतं आमचं नातं.पण परत परत आजारामुळे मी पूर्णपणे तुटलो होतो.माझं भविष्य अंधकारात दिसतं होतं.दिशा मिळतं नव्हती.समजून घेणारं आणि समजावून सांगणार ...
अधिक वाचा

सुपरमॅन ऑफ मालेगाव.....♥️🌼

इमेज
काही वर्षांपूर्वी युट्यूबवर 'सुपरमॅन ऑफ मालेगाव' ही डॉक्युमेंटरी पहिल्यांदा पाहिली होती नि आजपर्यंत किती वेळा पाहिली याचा हिशोबच नाही. आज पुन्हा एकदा पाहिली नि ठरवलं की या वर काहीतरी लिहावं, जेणेकरून ज्यांनी पाहिली नसेल त्यांना या डॉक्युमेंटरीबद्दल माहिती होईल...😊 'मालेगाव का सुपरमॅन' या खानदेशी चित्रपटाच्या निर्मिती प्रक्रियेवर, नि एकूणच खानदेशातील लोकांच्या चित्रपट बघण्याच्या व बनवण्याच्या असलेल्या अप्रतिम पॅशनवर आधारित ही डॉक्युमेंटरी आहे. कोणत्याही सुविधा नसताना, धार्मिक कट्टरता नि बेरोजगारीचा सामना करत, कुटुंबाची जबाबदारी पेलत, खानदेशवासी फक्त चित्रपट पाहत नाहीत, तर जुगाड करत चित्रपट कसे बनवतात हे पाहणं एक अद्भुत अनुभव आहे. त्यांची चित्रपट बनवण्याची जिद्द आणि पॅशन खूपच प्रेरणादायी आणि कौतुकास्पद आहे. खूपच कमी संसाधनांचा वापर करून, आपल्या स्थानिक बोली भाषेत सुंदर सामाजिक संदेश देणारा चित्रपट कसा बनवावा, हे यांच्याकडून शिकायला हवं. मालेगावमध्ये लोकांचा चित्रपट पाहण्याचा उत्साह जसा जोरात आहे, त्यापेक्षा चित्रपट बनवण्याचा उत्साह अनेक पटींनी अधिक आहे. हे...
अधिक वाचा

जोगवा 💔🌼

इमेज
जोगवा हा चित्रपट मी कितीतरी वेळा बघितलं नि प्रत्येक वेळी तो खूप खोलवर अंतर्मनाला भिडला.यानंतरच मी राजन गवस लिखित चौंडक,भंडारभोग ह्या कादंबऱ्या सुद्धा वाचल्या.आपल्या समाजात धर्माच्या, देवाच्या नावाखाली काय-काय घडतं, याचं वास्तवदर्शी नि फार भावनिक चित्रण या चित्रपटात आहे.  ‘जोगवा’ म्हणजे काय, हे या चित्रपटामुळेच नीट समजलं. पूर्वीपासून आपल्या ग्रामीण भागात असं प्रथा आहे की जर कुणी संकटात असेल, विशेषतः मुलगी किंवा मुलगा दीर्घ आजारी असेल, किंवा मुलं होत नसतील, तर घरातली एखादी मुलं किंवा मुलगी देवासाठी अर्पणकेली जाते त्यांना जोगता किंवा जोगतीण बनवलं जातं. ही व्यक्ती मग आयुष्यभर देवाच्या नावावर जगते,लग्न करता येत नाही, आपलं स्वप्न जगता येत नाही, समाजाच्या बाहेर राहावं लागतं. या चित्रपटात प्रमुख भूमिका निभावली आहे (उपेंद्र लिमये) यांनी तायप्पा ‘जोगता’ च्या भूमिकेत. त्यांचं पात्र लहानपणापासून जबरदस्तीने देवासाठी झोतात दिलं जातं. त्यांचं लैंगिक शोषण होतं, ते स्वतःची ओळख विसरतात, स्वतःला पुरूष समजावं की नाही, हेही त्यांना समजेनासं होतं. दुसरीकडे सुली (मुक्ता बर्वे) जोग...
अधिक वाचा