वाचन माझी आवड ❤️

वाचन माझा सर्वांत आवडता छंद आहे.माझी आवड आहे. ते कोणीही माझ्यावर लादलेलं नाही.माझ्या पुस्तकांवर माझा खूप प्रेम आहे.मी मुक्तपणे, मनाला वाटेल ते आणि तसे वाचन करत असतो.यामध्ये वाचन,पुस्तक संग्रह आणि लिखानासंबंधीत मला इतरांचे सल्ले अजिबात आवडत नाही.मला स्वतःच्या मर्जीने वाट्टेल ते वाचायला आवडतं.मग ते कोणालाही पटणारं नसेल तरी चालेल.

प्रेशर वगैरे घेऊन मला वाचन करावं असं अजिबात वाटतं नाही.मनसोक्तपणे बिंदास ,आपल्या आवडीने वाचन करायला मी प्राधान्य देत असतो.कारण यामध्ये माझी कोणासोबतही स्पर्धा नाही.हजारो पुस्तके वाचून संपवणे हा माझा लक्ष्य नाही.मला चांगली पुस्तके वाचायची आहेच पण ती प्रत्यक्षात जगायची सुद्धा आहे.हजारो, लाखो पुस्तके संग्रही करायची आहे.होय मला ठाऊक आहे की मी सर्वच वाचून पूर्ण करू शकणार नाही.पण मला माझ्या येणाऱ्या पिढीला ही संपत्ती द्यायची आहे.

वाचनाने होणारे असंख्य फायदे Automatically मला जाणवत आहेत आणि पुढे सुद्धा जाणवत राहतील.
वाचनाला एखाद्या स्पर्धेचा रूप मला द्यावं वाटतं नाही.हे वाच,हे वाचू नको, असे वाच,असे लिही,वाचलेल्या नोट्स काढाव्या का ,कोणती पुस्तके वाचावी,वाचलेलं लक्षात कसं ठेवावं ? हे आणि इत्यादी असंख्य गोष्टींच्या मी नादी लागतं नाही आणि लागणार नाही.

मी मस्त एखादं आवडीचं पुस्तक उचलतो आणि वेळ मिळेल तसं वाचत राहतो.नियमित ठराविक काही पेजेस तर न चुकता वाचत राहतो.

कोणी सांगतो म्हणून किंवा कोणाला दाखवायला मी अजिबात वाचत नाही.वाचलेलं इतरांसोबत शेअर करतो. उद्देश्य फक्त इतरांना चांगल्या पुस्तकाबद्दल आयडिया व्हावी हा असतो बस्स..❤️

©moin Humanist❤️

टिप्पण्या

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

थोडं मनातलं ♥️

इमेज
आयुष्यात आजपर्यंत फक्त एकाच वेळी  तुटून पडलो त्याबद्दल व्यक्त व्हावं वाटलं.🌿 2017 ला 12th पास झालो.पुण्याला गेलो,काही कारणाने परत येऊन घरीच राहून अभ्यास करायचं ठरवलं.काकाच्या बंद पडलेल्या खोलीत स्वतःचा विश्व बनवलं.हाच आपला पहिला वहिला 'स्टडी बंकर'होय.2018 ते 2019 Cse चा मनापासून सर्वकाही विसरून अभ्यास केलं.अवांतर वाचन सुरूच होतं. 2019 च्या ऑक्टोबर मध्ये अनपेक्षितपणे आरोग्याने साथ सोडली आणि येथूनच मी मागे पडत गेलो.येथून अभ्यास बंद झाला.परत परत हॉस्पिटलमध्ये जाऊन अस्वस्थ वाटतं होतं त्यामुळेच एकटेपणाची सुद्धा जाणीव व्हायला सुरुवात झाली.गल्लीत जवळचा म्हणावं तसं कोणीही मित्र नव्हतं.होती ती फक्त 'अर्पिता' तिला बोलूनच थोडं छान वाटायचं. आमचं एकमेकांवर खूप म्हणजे खूप प्रेम होतं.खूप काही वेगळी स्वप्ने बघितलेली होती आम्ही.  'Long Distance Relationship' असून सुद्धा आम्ही एकमेकांच्या जवळच होतो असं वाटायचं.एकंदरीत खूप भारी होतं आमचं नातं.पण परत परत आजारामुळे मी पूर्णपणे तुटलो होतो.माझं भविष्य अंधकारात दिसतं होतं.दिशा मिळतं नव्हती.समजून घेणारं आणि समजावून सांगणार ...
अधिक वाचा

सुपरमॅन ऑफ मालेगाव.....♥️🌼

इमेज
काही वर्षांपूर्वी युट्यूबवर 'सुपरमॅन ऑफ मालेगाव' ही डॉक्युमेंटरी पहिल्यांदा पाहिली होती नि आजपर्यंत किती वेळा पाहिली याचा हिशोबच नाही. आज पुन्हा एकदा पाहिली नि ठरवलं की या वर काहीतरी लिहावं, जेणेकरून ज्यांनी पाहिली नसेल त्यांना या डॉक्युमेंटरीबद्दल माहिती होईल...😊 'मालेगाव का सुपरमॅन' या खानदेशी चित्रपटाच्या निर्मिती प्रक्रियेवर, नि एकूणच खानदेशातील लोकांच्या चित्रपट बघण्याच्या व बनवण्याच्या असलेल्या अप्रतिम पॅशनवर आधारित ही डॉक्युमेंटरी आहे. कोणत्याही सुविधा नसताना, धार्मिक कट्टरता नि बेरोजगारीचा सामना करत, कुटुंबाची जबाबदारी पेलत, खानदेशवासी फक्त चित्रपट पाहत नाहीत, तर जुगाड करत चित्रपट कसे बनवतात हे पाहणं एक अद्भुत अनुभव आहे. त्यांची चित्रपट बनवण्याची जिद्द आणि पॅशन खूपच प्रेरणादायी आणि कौतुकास्पद आहे. खूपच कमी संसाधनांचा वापर करून, आपल्या स्थानिक बोली भाषेत सुंदर सामाजिक संदेश देणारा चित्रपट कसा बनवावा, हे यांच्याकडून शिकायला हवं. मालेगावमध्ये लोकांचा चित्रपट पाहण्याचा उत्साह जसा जोरात आहे, त्यापेक्षा चित्रपट बनवण्याचा उत्साह अनेक पटींनी अधिक आहे. हे...
अधिक वाचा

जोगवा 💔🌼

इमेज
जोगवा हा चित्रपट मी कितीतरी वेळा बघितलं नि प्रत्येक वेळी तो खूप खोलवर अंतर्मनाला भिडला.यानंतरच मी राजन गवस लिखित चौंडक,भंडारभोग ह्या कादंबऱ्या सुद्धा वाचल्या.आपल्या समाजात धर्माच्या, देवाच्या नावाखाली काय-काय घडतं, याचं वास्तवदर्शी नि फार भावनिक चित्रण या चित्रपटात आहे.  ‘जोगवा’ म्हणजे काय, हे या चित्रपटामुळेच नीट समजलं. पूर्वीपासून आपल्या ग्रामीण भागात असं प्रथा आहे की जर कुणी संकटात असेल, विशेषतः मुलगी किंवा मुलगा दीर्घ आजारी असेल, किंवा मुलं होत नसतील, तर घरातली एखादी मुलं किंवा मुलगी देवासाठी अर्पणकेली जाते त्यांना जोगता किंवा जोगतीण बनवलं जातं. ही व्यक्ती मग आयुष्यभर देवाच्या नावावर जगते,लग्न करता येत नाही, आपलं स्वप्न जगता येत नाही, समाजाच्या बाहेर राहावं लागतं. या चित्रपटात प्रमुख भूमिका निभावली आहे (उपेंद्र लिमये) यांनी तायप्पा ‘जोगता’ च्या भूमिकेत. त्यांचं पात्र लहानपणापासून जबरदस्तीने देवासाठी झोतात दिलं जातं. त्यांचं लैंगिक शोषण होतं, ते स्वतःची ओळख विसरतात, स्वतःला पुरूष समजावं की नाही, हेही त्यांना समजेनासं होतं. दुसरीकडे सुली (मुक्ता बर्वे) जोग...
अधिक वाचा