माझी मुंबई डायरी ♥️


1 मार्च पासून नवीन पद्धतीने अभ्यासाला सुरुवात करतोय.पुरस्कार मिळाल्यापासून आयुष्यात सर्वकाही चेंज झालं आहे. Harshal या माझ्या जिवलग मित्रांमुळे आता जास्तीत जास्त उच्चशिक्षण घेण्याची प्रेरणा मिळाली आहे.(Love U दोस्त) आपण सुद्धा देशभरातील उच्च विद्यापीठात जाऊन शिक्षण घेऊ शकतो असा आत्मविश्वास निर्माण झाला आहे फक्त तुझ्यामुळे.जबाबदारी वाढली असल्याने आता कोठेही न थांबता योग्य त्या मार्गावर चालत राहायचं आहे एवढं नक्की केलं आहे.आजपर्यंत केलेल्या वाचनाने,अभ्यासाने समृद्ध झालोय खूप साऱ्या आयडियाज,कल्पना डोक्यात गिरक्या घालत आहेत.शिक्षणासोबतच काही तरी नवीन स्टार्टअप करायची इच्छा मनात आहे.त्या संबंधित मेहनत आणि अभ्यास सुरू आहे.आणि या अभ्यासाला,वाचनाला,मेहनतीला आजपासून गती देतोय.

यामूळे या सर्वांची सुरुवात करायची असल्याने माझ्या आयुष्यातील माझा आदर्श असलेल्या व्यक्तीमत्त्वाला अभिवादन करूनच ही एक नवीन सुरुवात करूया असं ठरवलं.
ज्यांच्यामुळे माझ्या आयुष्यात माझी लाडकी पुस्तके आली व मला वाचनाची आवड निर्माण झाली,ज्यांच्यामुळे मी आज पदवीधर झालो आणि ज्यांच्यामुळे मी आता नवीन काहीतरी भन्नाट करायला घेतोय,जास्तीत जास्त उच्च शिक्षण घेण्यासाठी प्रेरित झालोय,माझ्या आयुष्यातील पहिला वहिला पुरस्कार ज्यांना मी अर्पण केला होता त्या महामानवाला अभिवादन करण्यासाठी,काही प्रॉमिस करण्यासाठी चैत्यभूमीला भेट द्यायचं एका दिवसांचा सोलो ट्रिपचा प्लॅन मी बनवला.आणि 27 फेब्रुवारी रविवार रोजी चैत्यभूमीला भेट देण्यासाठी सज्ज झालो.

मग काय 26 फेब्रुवारी रोजी सर्वकाही बॅग पॅकींग वगैरे करून तयारी केली पुस्तकांसाठी जमवलेली व माझी काही वयक्तिक सेविंग काढली. यावेळी घरी काहीच मागितलं नाही.कारण ही ट्रिप मला स्वतःच्या खर्चाने करायची होती आणि ही माझी पहिली ट्रिप मी वडिलांकडून 1 रु सुद्धा न घेता पूर्ण केली.(याचा मला फार आनंद होतोय.) मी अलबर्ट एलिस, भीमराव रामजी आंबेडकर खंड 1 आणि डॉ.सलीम अली ही 3 पुस्तके प्रवासात वाचनासाठी घेतली तर काही छोटेखानी पुस्तके मित्रांना भेट म्हणून देण्यासाठी घेतली.यानंतर सर्वांना सोशल मीडियावर पोस्ट करून याबद्दल कळवलं.अनेकांनी भेटण्याची इच्छा दर्शवली अनेकांनी Ib त नंबर दिले तेव्हा फार भारी वाटलं आणि उत्सुकता खूप वाढली..

मग सर्वकाही ठरवून दुपारी निघालो बाबासाहेबांच्या भेटीला. स्वप्ननगरी मुंबईला.

सुलतानपूर ते औरंगाबाद आणि औरंगाबाद ते मुंबई (ट्रेनने) जायचं असा निर्णय घेतला.गावातून दुपारी एका प्रायव्हेट गाडीने औरंगाबाद रेल्वे स्टेशन वर रात्री पोहोचलो.आधी सोशल मीडियावर कळवल्याप्रमाणे काही मित्र विशेष करून रेल्वे स्टेशनवर भेटायला आले होते.यामध्ये सुरुवातीला Abhijeet Bangar  दादा आणि Ajay Kasbe  दादा या दोन भन्नाट व भारी माणसांची भेट झाली.(Huge Love दोघांना)
तर यानंतर Tiss च्या Exam साठी औरंगाबाद ला आलेले काही अफलातून आणि जबरदस्त माणसांसोबत अनपेक्षितपणे भेट झाली आणि खऱ्या अर्थाने ग्रेट भेट ठरली.यामध्ये Annasaheb Shete दादा, Vikas Thale दादा, Swapnil Sanap दादा, Anisha Agale ताई ही मंडळी होती..या सर्वांना बोलून,भेटून किती भारी वाटलं हे शब्दांत सांगू शकत नाही.या दोस्तांनो सोबत आणलेली एक-एक छोटेखानी पुस्तक भेट म्हणून दिली आणि लवकरच पुन्हा भेटूया हा आश्वासन घेऊन यांची रजा घेतली.(मनःपूर्वक शुभेच्छा सर्वांना )

यानंतर थोडा वेळ स्टेशनवर ट्रेनची वाट बघत उभा राहिलो.इथपर्यंत अनेक जणांचे कॉल्स सुरू होते पण वेळेअभावी खूप जणांना भेटता आलं नाही.(लवकरच भेटूया)
प्रथमच एकट्याने ट्रेनने प्रवास करत होतो त्यामुळे काही आयडिया नव्हती. थोडी भीती सुद्धा वाटतं होती.रेल्वेने आपला प्रवास कसा होईल ?याची काळजी वाटतं होती.(ट्रेन मध्ये चोरीचा प्रकार खूप घडत असतो हे ऐकलं वाचलं होतं त्यामुळे थोडी चिंता होतं होती)अशातच ट्रेन येऊन थांबली.काहीही आयडिया नसताना मी एका डब्ब्यात गेलो आणि तेथे एका जागेवर जाऊन बसलो..

TO Be Continued....♥️

©Moin Humanist✍️

टिप्पण्या

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

थोडं मनातलं ♥️

इमेज
आयुष्यात आजपर्यंत फक्त एकाच वेळी  तुटून पडलो त्याबद्दल व्यक्त व्हावं वाटलं.🌿 2017 ला 12th पास झालो.पुण्याला गेलो,काही कारणाने परत येऊन घरीच राहून अभ्यास करायचं ठरवलं.काकाच्या बंद पडलेल्या खोलीत स्वतःचा विश्व बनवलं.हाच आपला पहिला वहिला 'स्टडी बंकर'होय.2018 ते 2019 Cse चा मनापासून सर्वकाही विसरून अभ्यास केलं.अवांतर वाचन सुरूच होतं. 2019 च्या ऑक्टोबर मध्ये अनपेक्षितपणे आरोग्याने साथ सोडली आणि येथूनच मी मागे पडत गेलो.येथून अभ्यास बंद झाला.परत परत हॉस्पिटलमध्ये जाऊन अस्वस्थ वाटतं होतं त्यामुळेच एकटेपणाची सुद्धा जाणीव व्हायला सुरुवात झाली.गल्लीत जवळचा म्हणावं तसं कोणीही मित्र नव्हतं.होती ती फक्त 'अर्पिता' तिला बोलूनच थोडं छान वाटायचं. आमचं एकमेकांवर खूप म्हणजे खूप प्रेम होतं.खूप काही वेगळी स्वप्ने बघितलेली होती आम्ही.  'Long Distance Relationship' असून सुद्धा आम्ही एकमेकांच्या जवळच होतो असं वाटायचं.एकंदरीत खूप भारी होतं आमचं नातं.पण परत परत आजारामुळे मी पूर्णपणे तुटलो होतो.माझं भविष्य अंधकारात दिसतं होतं.दिशा मिळतं नव्हती.समजून घेणारं आणि समजावून सांगणार ...
अधिक वाचा

सुपरमॅन ऑफ मालेगाव.....♥️🌼

इमेज
काही वर्षांपूर्वी युट्यूबवर 'सुपरमॅन ऑफ मालेगाव' ही डॉक्युमेंटरी पहिल्यांदा पाहिली होती नि आजपर्यंत किती वेळा पाहिली याचा हिशोबच नाही. आज पुन्हा एकदा पाहिली नि ठरवलं की या वर काहीतरी लिहावं, जेणेकरून ज्यांनी पाहिली नसेल त्यांना या डॉक्युमेंटरीबद्दल माहिती होईल...😊 'मालेगाव का सुपरमॅन' या खानदेशी चित्रपटाच्या निर्मिती प्रक्रियेवर, नि एकूणच खानदेशातील लोकांच्या चित्रपट बघण्याच्या व बनवण्याच्या असलेल्या अप्रतिम पॅशनवर आधारित ही डॉक्युमेंटरी आहे. कोणत्याही सुविधा नसताना, धार्मिक कट्टरता नि बेरोजगारीचा सामना करत, कुटुंबाची जबाबदारी पेलत, खानदेशवासी फक्त चित्रपट पाहत नाहीत, तर जुगाड करत चित्रपट कसे बनवतात हे पाहणं एक अद्भुत अनुभव आहे. त्यांची चित्रपट बनवण्याची जिद्द आणि पॅशन खूपच प्रेरणादायी आणि कौतुकास्पद आहे. खूपच कमी संसाधनांचा वापर करून, आपल्या स्थानिक बोली भाषेत सुंदर सामाजिक संदेश देणारा चित्रपट कसा बनवावा, हे यांच्याकडून शिकायला हवं. मालेगावमध्ये लोकांचा चित्रपट पाहण्याचा उत्साह जसा जोरात आहे, त्यापेक्षा चित्रपट बनवण्याचा उत्साह अनेक पटींनी अधिक आहे. हे...
अधिक वाचा

जोगवा 💔🌼

इमेज
जोगवा हा चित्रपट मी कितीतरी वेळा बघितलं नि प्रत्येक वेळी तो खूप खोलवर अंतर्मनाला भिडला.यानंतरच मी राजन गवस लिखित चौंडक,भंडारभोग ह्या कादंबऱ्या सुद्धा वाचल्या.आपल्या समाजात धर्माच्या, देवाच्या नावाखाली काय-काय घडतं, याचं वास्तवदर्शी नि फार भावनिक चित्रण या चित्रपटात आहे.  ‘जोगवा’ म्हणजे काय, हे या चित्रपटामुळेच नीट समजलं. पूर्वीपासून आपल्या ग्रामीण भागात असं प्रथा आहे की जर कुणी संकटात असेल, विशेषतः मुलगी किंवा मुलगा दीर्घ आजारी असेल, किंवा मुलं होत नसतील, तर घरातली एखादी मुलं किंवा मुलगी देवासाठी अर्पणकेली जाते त्यांना जोगता किंवा जोगतीण बनवलं जातं. ही व्यक्ती मग आयुष्यभर देवाच्या नावावर जगते,लग्न करता येत नाही, आपलं स्वप्न जगता येत नाही, समाजाच्या बाहेर राहावं लागतं. या चित्रपटात प्रमुख भूमिका निभावली आहे (उपेंद्र लिमये) यांनी तायप्पा ‘जोगता’ च्या भूमिकेत. त्यांचं पात्र लहानपणापासून जबरदस्तीने देवासाठी झोतात दिलं जातं. त्यांचं लैंगिक शोषण होतं, ते स्वतःची ओळख विसरतात, स्वतःला पुरूष समजावं की नाही, हेही त्यांना समजेनासं होतं. दुसरीकडे सुली (मुक्ता बर्वे) जोग...
अधिक वाचा