माझा रशियाचा प्रवास ❤️


अण्णाभाऊ साठे यांनी लिहलेलं सर्वकाही मला वाचायचं आहे.मी आजपर्यंत जरी अण्णाभाऊ यांच विशेष असं काही अपवाद वगळता वाचलेलं नसलं तरीही आतापर्यंत जे काही वाचलंय त्यावरून अण्णा माझ्या आवडीच्या व्यक्तिमत्त्व आणि लेखकाच्या यादीत नेहमी अग्रणी आहेत आणि असतील .फक्त दिढ दिवसाची शाळा शिकून मराठी साहित्याला महत्वपूर्ण साहित्य देणारा हा साहित्यकार,शाहिर मला फार आदरणीय वाटतो नेहमीच.लवकरच त्यांचा समग्र साहित्य संग्रही करून मला वाचून काढायचं आहे.फकिरा ही अण्णांची मी वाचलेली व मला आवडलेली कादंबरी जी आजपर्यंत किमान 4 वेळा वाचून काढली आहे.ही कादंबरी वाचून व अण्णांबद्दल इतर काही वाचून तर मी या कायम उपेक्षित राहिलेल्या अवलियाच्या अजून कितीतरी प्रेमात पडलोय.

अण्णाभाऊ 1961 साली रशियाला गेले होते. त्यांनी या आपल्या प्रवासावर एक प्रवासवर्णनपर पुस्तक लिहलेलं आहे.याबद्दल मी सुरुवातीला वाचलं होतं.तेव्हापासून मला हे पुस्तक वाचण्याची जाम इच्छा होती.म्हणून मी हे पुस्तक काही ठिकाणी खूप शोधलं पण मला काही ते मिळालं नाही.आता अण्णांच्या समग्र साहित्यातच आपल्याला ते वाचायला मिळेल हा विचार करून मी मागे हे पुस्तक मिळवण्याचा नाद सोडून दिला होता.मग काही दिवसांपूर्वी अशातच एका जुन्या पुस्तक विक्रीच्या W.App ग्रुपवर माझ्या नजरेस हे पुस्तक पडलं आणि मी ते लगेच मागवून घेतलं.आणि याप्रकारे माझ्या हाती ही 1979 सालातील दुसरी आवृत्ती आली.आता मला किती आनंद झाला असेल हे वेगळं सांगायला नकोच.पुस्तक घरी आलं आणि अवघ्या 2 तासांत मी हे छोटसं 57 पृष्ठसंख्या असलेलं पुस्तक वाचून संपवल सुद्धा.आणि काही वर्षाची असलेली उत्सुकता अखेर समाप्त झाली.पण आता अण्णांचा इतर साहित्य अभ्यासायची उत्सुकता शिगेला पोहोचली आहे.❤️

तर झालं असं की' 1961 मध्ये फकिरा या कादंबरीला महाराष्ट्र राज्य सरकारचा पहिला पारितोषिक मिळाला आणि याच वेळी इंडो सोव्हिएट कल्चर सोसायटीनं अण्णांना रशियाला पाठवण्याचं ठरवलं.

वाटेल ते करून एकवेळ आपण सोव्हिएट संघराज्य पाहावे.रशियातील ते कामगार-राज्य कसे असेल ,तेथे कॉम्रेड लेनिन यांनी केलेली क्रांती व मार्क्सचे महान तत्वज्ञान कसे साकार झाले असेल,ती नवी दुनिया,नवी संस्कृती, नवी सभ्यता कशी फुलत असेल या विचाराने अण्णाभाऊचं मन भारावलं होतं. जणू ते वेडेच झाले होते.1934 च्या दरम्यान त्यांनी अनेक जप्त पुस्तके वाचली होती.रशियन क्रांतीचा इतिहास,कॉम्रेड लेलिनचे चरित्र या पुस्तकांनी त्यांच्या मनावर खूप परिणाम केलेला होता.आणि म्हणूनच ते रशिया पाहण्यासाठी उत्सुक होतेच.1948 च्या दरम्यान काही योग सुद्धा आले होते पण तेव्हा ते काही जमलं नव्हतं..

आता ही संधी समोरून चालून अण्णाभाऊ यांच्याजवळ आली होती. त्यांना हा मौका घालवायचा नव्हता.त्यांनी प्रयत्न केले.परंतु मध्ये पैशाची अडचण निर्माण झाली.पण महाराष्ट्राला ही बातमी समजताच ही अडचण दूर झाली.आणि अण्णा रशियाला जाण्यासाठी तयार झाले.अनेक भानगडीतून जाऊन त्यांनी पासपोर्ट मिळवलं.आणि त्यांचा रशियाचा हा प्रवास सुरु झाला..मुंबई ते दिल्ली आणि दिल्ली ते मॉस्को असा अण्णांचा एकंदरीत हा प्रवास वर्णन खूप वाचनीय आहे.अण्णांच्या दृष्टीकोनातून 1961 सालचा रशिया आपल्याला अनुभवायला मिळतो.त्यांचे अनुभव,त्यांना भेटलेली माणसे,त्यांनी भेट दिलेली स्थळे इत्यादीचा सुंदर वर्णन अण्णा आपल्या या पुस्तकात करतात..❤️

©Moin Humanist✍️

टिप्पण्या

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

थोडं मनातलं ♥️

इमेज
आयुष्यात आजपर्यंत फक्त एकाच वेळी  तुटून पडलो त्याबद्दल व्यक्त व्हावं वाटलं.🌿 2017 ला 12th पास झालो.पुण्याला गेलो,काही कारणाने परत येऊन घरीच राहून अभ्यास करायचं ठरवलं.काकाच्या बंद पडलेल्या खोलीत स्वतःचा विश्व बनवलं.हाच आपला पहिला वहिला 'स्टडी बंकर'होय.2018 ते 2019 Cse चा मनापासून सर्वकाही विसरून अभ्यास केलं.अवांतर वाचन सुरूच होतं. 2019 च्या ऑक्टोबर मध्ये अनपेक्षितपणे आरोग्याने साथ सोडली आणि येथूनच मी मागे पडत गेलो.येथून अभ्यास बंद झाला.परत परत हॉस्पिटलमध्ये जाऊन अस्वस्थ वाटतं होतं त्यामुळेच एकटेपणाची सुद्धा जाणीव व्हायला सुरुवात झाली.गल्लीत जवळचा म्हणावं तसं कोणीही मित्र नव्हतं.होती ती फक्त 'अर्पिता' तिला बोलूनच थोडं छान वाटायचं. आमचं एकमेकांवर खूप म्हणजे खूप प्रेम होतं.खूप काही वेगळी स्वप्ने बघितलेली होती आम्ही.  'Long Distance Relationship' असून सुद्धा आम्ही एकमेकांच्या जवळच होतो असं वाटायचं.एकंदरीत खूप भारी होतं आमचं नातं.पण परत परत आजारामुळे मी पूर्णपणे तुटलो होतो.माझं भविष्य अंधकारात दिसतं होतं.दिशा मिळतं नव्हती.समजून घेणारं आणि समजावून सांगणार ...
अधिक वाचा

सुपरमॅन ऑफ मालेगाव.....♥️🌼

इमेज
काही वर्षांपूर्वी युट्यूबवर 'सुपरमॅन ऑफ मालेगाव' ही डॉक्युमेंटरी पहिल्यांदा पाहिली होती नि आजपर्यंत किती वेळा पाहिली याचा हिशोबच नाही. आज पुन्हा एकदा पाहिली नि ठरवलं की या वर काहीतरी लिहावं, जेणेकरून ज्यांनी पाहिली नसेल त्यांना या डॉक्युमेंटरीबद्दल माहिती होईल...😊 'मालेगाव का सुपरमॅन' या खानदेशी चित्रपटाच्या निर्मिती प्रक्रियेवर, नि एकूणच खानदेशातील लोकांच्या चित्रपट बघण्याच्या व बनवण्याच्या असलेल्या अप्रतिम पॅशनवर आधारित ही डॉक्युमेंटरी आहे. कोणत्याही सुविधा नसताना, धार्मिक कट्टरता नि बेरोजगारीचा सामना करत, कुटुंबाची जबाबदारी पेलत, खानदेशवासी फक्त चित्रपट पाहत नाहीत, तर जुगाड करत चित्रपट कसे बनवतात हे पाहणं एक अद्भुत अनुभव आहे. त्यांची चित्रपट बनवण्याची जिद्द आणि पॅशन खूपच प्रेरणादायी आणि कौतुकास्पद आहे. खूपच कमी संसाधनांचा वापर करून, आपल्या स्थानिक बोली भाषेत सुंदर सामाजिक संदेश देणारा चित्रपट कसा बनवावा, हे यांच्याकडून शिकायला हवं. मालेगावमध्ये लोकांचा चित्रपट पाहण्याचा उत्साह जसा जोरात आहे, त्यापेक्षा चित्रपट बनवण्याचा उत्साह अनेक पटींनी अधिक आहे. हे...
अधिक वाचा

जोगवा 💔🌼

इमेज
जोगवा हा चित्रपट मी कितीतरी वेळा बघितलं नि प्रत्येक वेळी तो खूप खोलवर अंतर्मनाला भिडला.यानंतरच मी राजन गवस लिखित चौंडक,भंडारभोग ह्या कादंबऱ्या सुद्धा वाचल्या.आपल्या समाजात धर्माच्या, देवाच्या नावाखाली काय-काय घडतं, याचं वास्तवदर्शी नि फार भावनिक चित्रण या चित्रपटात आहे.  ‘जोगवा’ म्हणजे काय, हे या चित्रपटामुळेच नीट समजलं. पूर्वीपासून आपल्या ग्रामीण भागात असं प्रथा आहे की जर कुणी संकटात असेल, विशेषतः मुलगी किंवा मुलगा दीर्घ आजारी असेल, किंवा मुलं होत नसतील, तर घरातली एखादी मुलं किंवा मुलगी देवासाठी अर्पणकेली जाते त्यांना जोगता किंवा जोगतीण बनवलं जातं. ही व्यक्ती मग आयुष्यभर देवाच्या नावावर जगते,लग्न करता येत नाही, आपलं स्वप्न जगता येत नाही, समाजाच्या बाहेर राहावं लागतं. या चित्रपटात प्रमुख भूमिका निभावली आहे (उपेंद्र लिमये) यांनी तायप्पा ‘जोगता’ च्या भूमिकेत. त्यांचं पात्र लहानपणापासून जबरदस्तीने देवासाठी झोतात दिलं जातं. त्यांचं लैंगिक शोषण होतं, ते स्वतःची ओळख विसरतात, स्वतःला पुरूष समजावं की नाही, हेही त्यांना समजेनासं होतं. दुसरीकडे सुली (मुक्ता बर्वे) जोग...
अधिक वाचा